Bhakti Luhur in Malang, Oost-Java, Indonesië, biedt onderdak, leiding en zorg aan kinderen en volwassenen die het wat minder getroffen hebben en zich niet kunnen handhaven in de Indonesische maatschappij. Het doel van Bhakti Luhur is het op alle mogelijke manieren ondersteunen van kinderen en gehandicapten. Bhakti Luhur is in 1959 in het leven geroepen door de Nederlandse missionaris Paul Janssen. In dezelfde periode richtte hij de organisatie ALMA op, een organisatie voor lekenmissionarissen, die het bestuur vormen van Bhakti Luhur.

Voor welke mensen zorgt Bhakti Luhur?

In 80 huizen rondom de stad Malang en omgeving leven ongeveer 1200 invaliden, waaronder lichamelijk en geestelijk gehandicapten, daklozen en verwaarloosden. Er zijn 175 gehandicapte volwassenen en er is een kleine groep ouderen, maar de meerderheid is jonger dan 21 jaar. De meeste kinderen hebben een moeilijke jeugd gehad voordat ze in het Bhakti Luhur centrum terecht kwamen.

Een plek om te wonen

Elk huis in het centrum heeft een gemiddelde van 15 bewoners, drie gekwalificeerde verpleegsters en leerlingverpleegsters. De dagelijkse routine wijkt waarschijnlijk niet veel af van die in een normaal gezin: Bij het aanbreken van de dag staan de bewoners op, nemen een bad, kleden zich aan, ontbijten en gaan om een uur of zeven naar school of naar een van de speciale werkplaatsen. Thuis helpen ze met het schoonmaken, spelen ze of maken ze hun huiswerk. Een aantal doet oefeningen zoals voorgeschreven door de therapeut. De staf woont 24 uur per dag met de kinderen in hetzelfde huis. Deze structuur biedt de ruimte om dezelfde nauwe banden te onderhouden als een 'gewone' familie.

Bhakti Luhur is een plek waar kinderen zich zowel veilig als thuis voelen. Volwassenen kunnen zich hier verder ontwikkelen, zieke mensen worden verzorgd en oude mensen kunnen hier van hun levensavond genieten. Om deze taken te volbrengen is een grote staf nodig. Namens ALMA zijn 800 groepsleiders verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen, de supervisie van volwassenen en oude mensen. Voor de ontwikkeling van de kinderen zijn de scholen van Bhakti Luhur onmisbaar : er is een creche en een kleuterschool voor de allerkleinsten; er zijn lagere, middelbare, technische en speciale scholen voor kinderen met leerproblemen of een fysieke handicap. Er is een werktherapiecentrum waar jongeren een speciale opleiding krijgen op het gebied van o.a. hout- of metaalbewerking, naaiwerk, batikken of kantoorwerkzaamheden. Met behulp van deze vaardigheden zou het mogelijk moeten zijn om in de toekomst in het eigen onderhoud te kunnen voorzien.

Scholen zijn duur. Het meeste lesmateriaal wordt op initiatief van de leraren vervaardigd; de werkplaatsen van Bhakti Luhur zorgen voor de meubels. Om een goed vak te kunnen leren zijn goede hulpmiddelen nodig, maar ook goede hulpmiddelen zijn erg duur. Daarnaast hebben veel van de gehandicapte bewoners van Bhakti Luhur een intensieve behandeling nodig. Het centrum heeft een ziekenhuis met diverse medische en therapeutische diensten. Financiële hulp uit Nederland heeft het mogelijk gemaakt een hersenscanafdeling op te zetten, waar de gezondheid van epileptische patienten kan worden gecontroleerd. Fysiotherapie is nodig om de lichaamshouding te verbeteren met actieve oefeningen voor het lopen, staan en zitten. Bezigheidstherapie zorgt voor aangepaste hulpmiddeen, zoals rolstoelen, eetgerei en speelgoed. Logopedisten helpen de gehandicapten die problemen hebben met slikken, spraak of taal, pedagogen helpen de kinderen met leerstoornissen. Psychologie wordt toegepast bij het onderzoek en shet stellen van de diagnose. Er is speltherapie is nodig voor de zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapten, werktherapie voor de jongeren. Het zal duidelijk zijn, dat er voor het welzijn van deze mensen veel gespecialiseerde activiteiten geboden worden. Maar, nogmaals: zowel een bekwame staf als de vele benodigde materialen zijn erg duur. Financiële hulp is dan ook een noodzaak.