Meer weten over:
WIE WAS F. WEINREB?
VERHALEN VAN WEINREB
WEINREB HOREN
AANBEVOLEN AUTEURS
ANDERE AUTEURS
WEINREB EN ZIJN BOEKEN
WEINREB EN ZIJN ORGANISATIES
|
Van René Marres (literair historicus) is in het vierde kwartaal van 1999 een boekje verschenen met als titel "Over Willem Frederik Hermans, de geschiedkunde en het fenomeen Friedrich Weinreb". (zie Persbericht) Hij behandelt daarin een aantal beschuldigingen welke in het verleden allemaal ten nadele van Friedrich Weinreb zijn opgeschreven. Op inhoudelijke en wetenschappelijke wijze toont hij aan dat geen daarvan stand kan houden zodra men wat dieper op de desbetreffende kwestie ingaat. Zijn historisch onderzoek maakt een ieder duidelijk dat onder andere het omvangrijke werkstuk van A.J. van der Leeuw en mr. D. Giltay Veth: "Het Weinreb-rapport", geschreven in opdracht van het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie (RIOD), historisch gezien van niet veel waarde is. Men komt bij het lezen van dit goed leesbare werk van Marres zelf tot de vaststaande overtuiging dat de toegevoegde waarde die Van der Leeuw en Giltay Veth aan het papier hebben meegegeven niet veel meer is dan 'zwartmaken'. Het is zelfs op diverse punten onbetrouwbaar te noemen! Daarom eindigt Marres zijn werkstuk met: Want al is het (Weinreb) Rapport als onderzoek erger dan waardeloos, als misleidingsmanoeuvre is het knap en geslaagd. Mocht iemand iets over Nederland in de Tweede Wereldoorlog willen weten, dan kan hij beter het betrouwbare boek van Weinreb lezen. (Collaboratie en verzet 1940-1945)
Deze conclusie van hem is gemakkelijk nog te staven met het feit
dat de geïnterviewde personen, en op hen berust "Het Weinreb-rapport"
tenslotte in belangrijke mate, niet onder ede stonden. Zij hadden dus
de volle gelegenheid om tijdens het aanvullend onderzoek alleen vrijblijvende
verklaringen af te leggen en ergo: daarmee kregen zij toch volop de mogelijkheid
om op te komen voor het eigen belang? Maar ook: de jodenjagers van Windenkind
(SD) worden in het rapport voorgesteld als gewone politiemensen ...! Dit
terwijl toch een ieder kan weten dat zo'n voorstelling van zaken niet geloofwaardig
en beledigend genoemd kan worden? Hoeveel onschuldige joden hebben zij
niet weten te vangen en de dood ingestuurd? En van dat toch algemeen aanvaard
af te keuren werk .... aten .... deze 'gewone politiemensen'! Zij leefden
met andere woorden ten koste van de levens van de mensen die zich verborgen
hielden! Kan men daarmee de huidige gewone politieman vergelijken?
Bij bovenstaande fundamentele punten van kritiek op "Het Weinreb-rapport"
kan men de volgende kanttekeningen plaatsen: opzettelijk kinderlijk
naïef, gebrekkig nuanceren en verdraaien van de werkelijkheid. "Het
Weinreb-rapport" is dan ook een discreet voorbeeld van wat 'valsheid
in geschrifte' kan betekenen.
Het wordt langzamerhand eens tijd dat men zich afvraagt: waartoe diende het schrijven van "Het Weinreb-rapport"? Wie werkten daaraan mee, wie waren de initiatief-opdrachtgevers die deze werkwijze verkozen? Kan men deze op laster* gelijkende methode ten koste van een enkel persoon wel blijven accepteren? Is deze bloem van de vooruitgang van onze samenleving ook in deze eeuw nog geldig?
We zullen zien...
*)Laster is in het Duits: Rufmord