โจ๋ลิงน้อยบนตอ

อดีตคือความฝัน..........ปัจจุบันคือความจริง................อนาคตคือสิ่งที่ไม่แน่นอน ความบริสุทธิ์ ความไร้เดียงสาของเด็กน้อยผู้เกิดขึ้นมามองตาดูโลกเพื่อมีชีวิตอยู่ชดใช้กรรมตามอายุไข อยู่เพื่อสร้างสิ่งดีๆแก่สังคม อยากให้วันวานหวลกลับมาอีกครั้ง คิดถึงพ่อที่สูญเสียไป บุญคุณพ่อชาตินี้ไม่ได้ทดแทนพ่อครับขอให้พ่อสู่สุคติ...ผมรักพ่อครับ
ประวัติส่วนตัวของผม

ผมชื่อ สมเกียรติ วรรณสุทธิ์ เกิดเมื่อวันที่ 17 เดือน พฤษภาคม พ.ศ. 2521 ภูมิลำเนาที่ร้อยเอ็ด มีพี่น้องร่วมบิดามารดา 2 คน เป็นชายทั้ง 2 คน เป็นลูกคนโต บิดาชื่อ นาย จำเรือง วรรณสุทธิ์ อาชีพ รับราชการเป็นครูใหญ่ อยู่ที่โรงเรียน บ้านหนองเบิด ปัจจุบันท่านเสียชีวิตแล้วเมื่อวันที่ 26 เดือน เมษายน พ.ศ. 2542 มารดาชื่อ นาง ลำใย สมมาตย์ อาชีพรับจ้าง น้องชายชื่อ นาย เปรม วรรณสุทธิ เกิด 9 มิถุนายน 2523

รางวัลแห่งชีวิต
เกี่ยวกับการประพันธ์ที่1ประกวดกลอนวันแม่ตอนอยู่ป.1-6 ที่กลอนสุนทรภู่และกลอนวันแม่ที่ม.ต้น ส่วนม.ปลายรางวัลที่กลอนวันแม่3ปีซ้อนที่เห็นรับรางวัลกลอนไว้อาลัยสมเด็จย่าประกวดระดับประเทศ8845สำนวนคัดเอา100สำนวนติด1ใน100รับใบประกาศฯนักกวีอันดับ1 ...ใบประกาศฯนักวิทยุสมัครเล่นขั้นต้น..ใบประกาศผู้นำเยาวชนสาธารณสุขในโรงเรียน(ยสร.)ใบประกาศฯนักธรรมก้าวหน้า..ประกาศนียบัตรนักสะกดจิตประยุกต์ม.ธรรมศาสตร์. ..ใบประกาศฯความคิดริเริ่มดี..ผลการเรียนดีเด่นฯลฯ
ประวัติด้านการแสดง
ชั้นประถมศึกษาปีที่6 ได้รับคัดเลือกให้เป็นนักแสดงดีเด่นรวม6ปีในงานต่างๆเช่นงานวันเด็กฯลฯได้รับโล่ห์ชั้นม.1ได้รับคัดเลือกเป็นนักแสดงจินตลีลาดีเด่น ชั้นม.3ได้รับคัดเลือกให้เป็นนักแสดงมายากล กลเวที ในงานวันไหว้ครู วันสุนทรภู่รับรางวัลที่1 ประกวดเต้นลีลาศชั้นม.1-3เป็นนักข่าวน้อยของนิตยสาร ไดโนสาร ปัจจุบันมีความคิดที่อยากเป็นดาราหรือนักแสดงแต่ไม่มีโอกาสติดเรียนอยู่แต่อนาคตเรียนจบจะพยามที่จะเข้าวงการมายาให้ได้........โจ๋
ประวัติด้านการปกครอง
จากอดีตถึงปัจจุบันสู่อนาคต
อดีตจากชั้นประถมศึกษาปีที่1 ถึงชั้นประถมศึกษาปีที่6ได้รับความไว้วางใจจากเพื่อนๆให้เป็นหัวหน้าชั้นเรียนเมื่อถึงชั้นประถมศึกษาปีที่6ได้รับคัดเลือกให้เป็นประธานนักเรียนได้รับคัดเลีอกให้เป็นหัวหน้าชั้นเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นปีที่1 ถึง 3 เป็นประธานนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นได้รับคัดเลือกเป็นหัวหน้าชั้นเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่4-6 สำหรับตำแหน่งประธานนักเรียนเนื่องจากใกล้เอนทรานส์จึงไม่ลงสมัคร

ทายซิใครเอ่ย..โจ๋จ้างให้ก็ทายไม่ถูก

บอกใบ้ให้หน่อยภาพนี้ถ่ายตอนบวชหน้าไฟย่าเมื่อ...เด็ก หากเราใช้ท้องฟ้าแทนกระดาษ ยอดเขาพระสุเมรุแทนปากกา น้ำในมหาสมุทรแทนหมึก เขียนบรรยายคุณของพ่อแม่ จนท้องฟ้าเต็มไปด้วยอักษร ภูเขาสึกกร่อนจนหมด น้ำในมหาสมุทรเหือดแห้ง ก็มิอาจที่จะบรรยายคุณของพ่อแม่ได้หมด...โจ๋คือคนที่ตัวเล็กที่สุดเป็นเณรหมายเลข 3 ครับ

พุทธบุตรศิษย์หลวงปู่แหวน
ภาพนี้ถ่ายเมื่อประมาณ พศ.2528 ตอนอยู่ชั้น ป.6 ถ้าจำไม่ผิด บวชหน้าไฟยายทวด คอเอียงๆนะคิดว่าในอนาคตคงจะห่มผ้าเหลืองอย่างนี้อีกอย่างแน่นอนจะตายคาผ้าเหลืองหลีกหนีสังคมโลกมนุษย์ที่สับสนวุ่นวาย แม่บอกว่าชีวิตคนเราก็เหมือนกับการกินอ้อย ยิ่งเคี้ยวก็ยิ่งมีรสชาติโดยเฉพาะช่วงที่เป็นข้อๆก็เปรียบเสมือนอุปสรรคในชีวิตของคนเราถ้ากัดผ่านข้อหนึ่งๆก็จะได้ลิ้มรสความหวานของอ้อยต่อไป เปรียบเสมือนกับที่เราฟันฝ่าอุปสรรคไปได้ชีวิตข้างหน้าก็จะสดใสสวยงาม ขอบคุณมากครับแม่

พ่อครับผมรักพ่อ

อนิจจาพ่อจ๋ามาด่วนจาก ความตายพรากชีวินพ่อสิ้นเสีย
ได้ยินข่าวกายหนาวร้อนร่างอ่อนเพลีย ใจละเหี่ยไร้แรงยืนจะฝืนทน
หยดน้ำตาสักหยดไม่รดหลั่ง อกประดังคั่งแค้นแน่นทุกหน
หูก็อื้อตาก็ลายคล้ายจะทน โลกมืดมนทนฝืนกลีนน้ำตา
อนิจจาชะตากูสูเห็นแล้ว คงไม่แคล้วนิ่งเงียบงันขวัญผวา
ไร้ความสุขมีแต่เศร้าเคล้าน้ำตา ต้องโศกาดวงแดนแสนอาดูร
พบเพียงพ่อพึ่งพิงพลันพลัดพราก จำจรจากจิตใจให้สิ้นสูญ
ในชาตินี้ลูกไม่ได้ใช้แทนคุณ ถ้ามีบุญชาติหน้าใช้ให้เพียงพอ
จุดธูปเทียนเวียนว่ายใจแทบสิ้น น้ำตารินไหลหยาดอนาจหนอ
นั่งร้องไห้สะอื้นพร่ำน้ำตาคลอ ก้มลงกราบศพพ่อขอขมา
สิ้นร่มโพธิ์นี้ไปลูกใจหาย พ่อมาตายลูกขอบวชตรวจน้ำหา
เหลือร่มไทรเพียงนี้ที่พึ่งพา ต้องกำพร้าพ่อมาปลดหมดกรรมเวร
ลูกปลงผมห่มผ้ากาสวพัสตร์ จะขจัดกิเลสไปไม่ให้เห็น
โกนหัวบวชหน้าไฟไม่ใจเย็น บวชเป็นเณรจูงศพพ่อท้อใจเรา
ปวดดวงใจเป็นอาจิณเมื่อสิ้นพ่อ ใจลูกท้อเดียวดายไม่คลายเศร้า
ต่อแต่นี้ต้องกำพร้าบิดาเรา ร่างถูกเผาเป็นเถ้ากลายสลายพลัน
ยืนน้ำตารินไหลไฟเผาผลาญ ขอวิญญานพ่อรับรู้สู่สวรรค์
ลูกขอบวชอุทิศไปให้เจ็ดวัน เทศน์หนึ่งกัณฑ์ให้กุศลผลนำบุญ
โ่อ้พ่อจ๋าชาติหน้ามีลูกนี้ไชร้ ขอจงได้เกิดเป็นลูกปลูกเวียนหมุน
ลูกจะรักหวงแหนทดแทนคุณ ชาตินี้บุญน้อยไปไม่อาจแทน........