กลอนรักนักประพันธ์

พบหรือพลัดพรากขึ้นอยู่กับวาสนา....เหมือนสายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับ
สายลมพัดผ่านยอดคีรี ดูสดศรีสนทิวให้พริ้วไหว
โอ้ที่รักลาสุดแดนไกลแสนไกล สุดหวลให้ใจทอดถอนมิย้อนมา
สายน้ำหลากรินไหลไม่ย้อนกลับ ไหลรินลับตกลงตรงหน้าผา
เหมือนความรักลาไกลไม่ย้อนมา ดวงใจข้าสุดขื่นขมตรมฤทัย
ยามพบกันนั้นแสนยากพลันพรากจาก ลมวิบากโชยภมรให้อ่อนไหว
สิ้นเรี่ยวแรงของชายทั้งกายใจ ในทันใดแสงเทียนนั้นพลันมืดมน
...ประพันธ์โดยโจ๋
. แค่เพื่อนเท่านี้..ที่เธอมีให้แก่เรา....รอยยิ้มเหงาเศร้าของชายผู้อาภัพคู่
คือความหมายค่าล้ำคำว่าเพื่อน มาย้ำเตือนจิตใจให้คิดถึง
ในวันเก่าดวงจิตคิดคำนึง เคยรำพึงเคยรักเคยปักใจ
แต่บัดนี้มาเข้าใจในความหมาย มิงมงายในดวงจิตคิดหวั่นไหว
เพื่อนคือเพื่อนมิตรคือมิตรมิคิดไกล ในฤทัยฝากไว้ให้จดจำ
....ประพันธ์โดยโจ๋ เที่ยวภูกระดึง

รัติกาล..วันวาน..ที่ผ่านมา
ยินชื่อคือใจใฝ่หา จันทราส่องแสงสดใส 
รัตติกาลแฝงดาวพราวอำไพ ชื่นใจเพียงแค่ได้มอง
  แอบชมพินิจพิจเจ้า เพียงเราไม่กล้าพาใจหมอง 
อยากเป็นคู่ดูใจใฝ่ปอง นวลน้องมองเมินเดินเดียวดาย
อยากคุยอยากคู่อยากทัก อยากรักใจนงหมายนวลน้องครองใจ
ม่รู้เธอนั้นมีคู่ ไม่อยากี้มีความหมาย อยากให้รู้ว่าในใจชาย
ปอดูอยากมองตรองไฉน ยิ่งคิดยิ่งร้อนทรวงใน
ดวงใจเหมือนมีไฟลน นั่งมองจ้องเหมือนเดือนหงาย
..........โดยโจ๋

สายฝนที่เหมือนหยาดน้ำตาของโจ๋....BROCKREN HEART MAN
สายลม สายน้ำ กับความรัก
หญิงงามพาโชคร้าย หญิงงามไม่มีใครดีสักคน สำหรับข้าแล้วรักใครไม่ต้องมีคำอธิบายใยเจ้าต้องจากจร นี่หรือที่เจ้าตือโป๊ยก่ายบอกว่า..ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ รักแล้วขื่นขมระทมใจให้หวลคิดถึงรำพึงหา... รักเอยจริงหรือที่ว่าหวานหรือทรมานใจคน รอยยิ้มเหงาเศร้าของชายผู้อาภัพกับความรักไฉนเลยต้องมาพบกับความผิดหวังทุกยาม...โจ๋

รักเราเขาแย่ง
ขอเริ่มต้นคำกลอนบทตอนเศร้า ความรักเราเขาแย่งไปพาใจหมอง
คิดว่าคงได้เธออยู่เป็นคู่ครอง แต่ก็ต้องแพ้พ่ายเพราะใครกัน
เธอนั้นรักกับเขาเฝ้าสุขสม สุขอารมณ์ตามเธอใคร่และใฝ่ฝัน
รักของพี่ชืดช้ำแสนรำพัน รักเธอนั้นมีเขาเฝ้าเอาใจ
สุขเถิดหนาคนดีพี่ขอให้ สุขทั้งใจและกายอย่าคลายหมอง
หากวันใดเธอช้ำน้ำตานอง ขอนวลน้องนึกถึงพี่นี้นงเยาว์
อีกไม่นานเธอกับเขาเฝ้าสุขสม แสนภิรมณ์สมใจในตัวเขา
รักจากพี่นี้พร่ำเพ้อเธอไม่เอา แม้จะเศร้าส่งความช้ำคำอวยพร
ให้เขานั้นรักเธอนี้เหมือนพี่รัก จงประจักษ์รักจริงแท้อย่าแพ้หน่าย
ขอให้เขารักเธอนั้นจนวันตาย แม้ชีพวายมิลืมเลือนเหมือนตัวเธอ
จะขอไปตามทางที่มีอยู่ จะทนสู้ต่อไปแม้ใจหมอง
จะยอมรับความจริงว่าเป็นรอง ขอเพียงน้องจงอย่าเศร้าคราวเธอตรม
คนที่เคยสัมพันธ์วันหวานชื่น เคยเริงรื่นชื่นจิตสนิทสนม
มาผันแปรเปลี่ยนไปไม่นิยม ไม่ภิรมณ์แล้วร้างลามากลับกลาย
เธอจากพี่ใจดำทำหลีกหลบ คงได้พบคู่ครองปองหมั้นหมาย
คงเริงรื่นชื่นชูอยู่สบาย อยู่กับชายคนดีที่นิยม..ต่อข้างล่าง
ทิ้งให้พี่หมองหม่นทนอ้างว้าง สุดเคว้งคว้างหัวใจไม่สุขสม
เปรียบเหมือนว่าวเชือกขาดผล็อยลอยล่องลม ถลาล่มกลางอากาศอนาจครัน
ป่านนี้เธอกับเขาเฝ้าเคียงคู่ ป่านนี้คงชื่นชูสู่สวรรค์
ป่านนี้คงเริงรื่นชื่นชีวัน ส่วนตัวฉันหงอยเหงาเสร้าใจจัง
หัวใจกลุ้มสุมไว้ด้วยไฟรัก พี่รู้จักชีวิตเมื่อผิดหวัง
พบแต่ความหมองหม่นทนเกลียดชัง ทนทุกครั้งที่เห็นความเป็นไป
ชีวิตยังอยู่หว่างทางเส้นเก่า ความหมองเศร้าก้าวย่างอย่างชิดใกล้
รู้ตัวว่าวันนีไม่มีใคร กำลังใจจะมีที่ไหนกัน
พบแต่ความชอกช้ำมาย้ำจิต มีชีวิตเลือนลางช่างเหมือนฝัน
ทุกข์และโศกหมุนมาเพื่อฆ่าฟัน มาห้ำหั่นเจ็บจนนะคนดี
เก็บความจำสำนึกผนึกแน่น สักเป็นแก่นหัวใจไว้ที่นี่
เมื่อหมดสิ้นความหวังทั้งชีวี คนคนนี้พร้อมแล้วหนอจะขอลา
หันหลังให้กับอดีตที่ผิดพลาด และตัดขาดแน่แน่วไร้แววหา
ทนทุกข์ท้อเสียตั้งนานที่ผ่านมา เมื่อพบว่าแท้ที่จริงคือสิ่งลวง
ต่อแต่นี้บนเส้นทางความว่างเปล่า จะเหลือเงาความหลังครั้งห่
อยากบอกน้องว่าคนนี้ที่เคยรัก ก็ยากนักหนักกมลจนหม่นหมอง
เพราะศักดิ์ศรีของพี่นี้เป็นรอง มิกล้าปองรักแต่แค่ในใจ
พี่เป็นเพียงเศษดินที่สิ้นค่า น้องเป็นฟ้าสูงล้ำงามสดใส ดินกับฟ้านั้นต่างห่างกันไกล
คงจะไม่มีวันอยู่คู่เคียงกัน ดินก้รู้ว่าดินนั้นสิ้นค่า
จะให้เด็ดดอกฟ้าลงคงไม่กล้า แม้ดอกฟ้าจะล่วงลงก็คงหมอง
ถึงดินรักต้องหักใจมิใฝ่ปอง เกรงว่าน้องผุ้เป็นฟ้าจะราคี
ถึงดินรักมากกว่าท้องฟ้ากว้าง แต่ก็ห่างเกินจะเปรียบเทียบศักดิ์ศรี
ฟ้าควรอยู่คู่เกล็ดเพชรมณี ดินคนนี้จะขออยู่คู่เม็ดทราย
น้องงามเด่นเช่นดอกฟ้าค่าสูงล้ำ พี่ต้อยต่ำเพียงดินสิ้นความหมาย
คงมิอาจเอื้อมฟ้ามาเคียงกาย คงเพียงได้แค่แอบมองและต้อ
เธอเคยบอกพี่ไงว่าใจรัก เธอมาผลักทำไมเมื่อใจหลง
เธอรักพี่ทำไมไม่มั่นคง เธอมัวหลงคนอื่นระรื่นใจ
เธอหลอกพี่นี้ให้ใจนึกรัก เธอมาหักอกพี่ได้ร้ายแค่ไหน
เธอนั้นคงจะรู้อยู่แก่ใจ พี่ร้องไห้ปนเศร้าเคล้าน้ำตา
เธอลองคิดให้ดีสุดที่รัก เธอจงปักรักใครให้คงที่
เธอจงรักเขานั้นให้มันดี ส่วนตัวพี่ไม่ขอวอนตอนร้าวราน
คำเธอบอกก่อนนั้นว่าฉันรัก คำเธอบอกก่อนทักก็สุดหวาน
คำเธอบอกว่าจะรักพี่นานนาน คำเธอบอกจะสาบานจนวันตาย
เริ่มวันใหม่ต่อไปยังมีฉัน เก็บตะวันมาไดงใจหมาย
เธอนั้นหนอพอรักมักกลับกลาย สิ้นอาลัยต่อแต่นี้ไม่มีเธอ
โอ้เธอจ๋าทำไมใจเธอเปลี่ยน พี่เฝ้าเพียรปลูกต้นรักจักฝันเพ้อ
เธอจากไปใจพี่นี้ละเมอ เพราะรักเธอไม่ลาลับไม่กลับกลาย.
เมื่อวันวานเราสองเคยครองรัก เคยประจักษ์รักกันและมั่นหมาย
แต่วันนี้อยากถามว่าเหตุใด เธอเปลี่ยนไปใจเธอไม่เหมือนเดิม
เขียนจดหมายถึงพี่ว่ารักมาก พี่ก็อยากตอบไปใจฮึกเหิม
เพียงสองปีผ่านไปไม่เหมือนเดิม ถูกเขาเติมรักใหม่เธอไม่ดี
วันนี้นั้นเป็นวันที่ฉันเศร้า เธอกับเขาเคียงคู่ดูจู๋จี๋
เขาคนนั้นเธอก็รู้ว่าไม่ดี ไม่เหมือนพี่ตัวเธอจงเพ้อตรอง.
ถึงพี่นี้จะปวดร้าวสักแค่ไหน ไม่เป็นไรจะทนความหม่นหมอง
พี่สุดเศร้าเหงาระกำน้ำตานอง เพื่อให้น้องไปดีพี่ขอลา
คิดถึงเธอเสมอเพราะเคยรัก ว่าจะหักห้ามใจยังใฝ่หา
ได้แต่คิดแต่ฝันทุกวันมา ในอุราร้อนรุ่มดังสุมไฟ
อยากจะหักใจจากช่างยากยิ่ง ยังประวิงใจอยู่เธอรู้ไหม
ซึ่งพี่นี้ดเคยรักแน่นถึงแก่นใจ ตัวพี่ไม่อาจห้ามตามอารมณ์.
..หากเธออ่านบทกลอนถึงตอนนี้ ลองถามใจเธอดูซีมีบ้างไหม
แม้เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งยังซึ้งใจ ซึ่งเธอให้กับพี่ที่วันวาน
จากวันนั้นถึงวันนี้กี่ปีแล้ว เธอไร้แววความอาทรวอนสงสาร
ยิ่งคิดถึงยิ่งทุกข์ท้อทรมาน แม้จะนานสักแค่ไหนใจกล้ำกลืน
วันเวลาคล้อยเคลื่อนเหมือนความฝัน ไม่มีวันย้อนกลับมาหวานชื่น
วันเวลาผันผ่านนานหลายคืน ความหวานชื่นจำต้องจดอดทนเอา..ต่อ
เหมือนน้ำผึ้งที่แฝงด้วยยาพิษ เขาไม่ผิดโทษตัวเองที่โง่เขลา
ที่รักร้างก็เป็นเช่นเพราะเรา ไม่เหมือนเขาชิดใกล้ได้ทุกครา
ลาก่อนหนาเรื่องราวที่เศร้าหนัก ลาก่อนรักความอาลัยใจห่วงหา
ลาก่อนสิ่งดีๆที่พบมา เหลือเพียงคราบน้ำตาที่เปื้อนใจ.
...อวสานประพันธ์ด้วยความเหงาเศร้าเคล้าน้ำตา

ความคิดเกี่ยวกับผู้หญิง
อยากเป็นเจ้าของผู้หญิงทั้งโลกแต่เพียงผู้เดียว เป็นความคิดที่ออกจะเห็นแก่ตัวมากเกินไป คิดว่าผู้หญิงสวยๆน่ารัก ไปรักชอบพอกับผู้ชายที่เกเรกินเหล้าสูบบุหรี่เที่ยวเก่งฯลฯความคิดตัวเรานี่รู้สึกเสียดาย ถ้าได้พบคนที่ดีก็ดีไป ถ้าพบคนไม่ดีเสียไปเลย เป็นความคิดที่ออกจะไร้เดียงสาเสียนี่กระไร....โจ๋

ความคิดเกี่ยวกับผู้หญิงในตอนนี้
ปลงได้แล้วที่ว่าอยากเป็นเจ้าของผู้หญิงทั้งโลก ตอนนี้คิดเสียว่าแล้วแต่เวรกรรมของใครของมันแล้วแต่จิตใจเขาเอง ชีวิตเขาๆเลือกทำเองเลือกเดินทางเอง ความรักห้ามกันมิได้ คิดเสียว่าใครเป็นคู่รักบุพเพฯของเราคงได้พบแน่จะไปวิตกกังวลอะไรกันมากมายเล่ากับชีวิตคนอื่น..จะมีใครรักเราเท่ากับเรารักตัวเอง...กัมมุนาวัตติโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ผิดหรือที่รักเธอ..............

ผิดใช่ไหมที่ใจฉันเฝ้าฝันเพ้อ ผิดหรือเธอที่พะวงเฝ้าหลงใหล
ถ้าฉันผิดที่คิดรักจะลาไกล แค่เสียใจอีกครั้งยังพอทน
เธอตัดเยื่อให้เหลือใยไว้สักนิด เพียงแค่คิดว่าเคยรักฉันสักหน
อย่าทำเหมือนหัวใจไม่ใช่คน วันหน้ามนจากลาเหลืออาทร
เธอจากฉันวันใดบอกให้รู้ จะเตรียมสู้ความช้ำย้ำหลอกหลอน
วันเธอพรากจากไปใจวิงวอน วันเธอจรขอแต่คำว่าอำลา
สิ่งสุดท้ายที่ปลายฝันฉันมอบให้ จากดวงใจยับเยินเกินรักษา
เป็นของขวัญวันพรากจากกานดา คือคำว่า..ยอดรัก..ฝากให้เธอ
......ประพันธ์โดยโจ๋

สระอโนดาตที่แสนสวย ภูกระดึง
ถึงสระน้ำอโนดาตพิลาสเพริด งามล้ำเลิศเพียงคิดพิสมัย
เพียงพานพบเย็นระรื่นชื่นหัวใจ น้ำเย็นใสไหลลงตรงลำธาร
ทั้งโขดหินน้อยใหญ่ใคร่สวยนัก ได้ประจักษ์เพลงนี้ที่ขับขาน
เหมือนพระอินทร์บนสวรรค์ที่บันดาล ประหนึ่งปานเนรมิตลิขิตมา
นั่งล้างหน้าล้างตาพาเย็นจิต นั่งครุ่นคิดพิศลำห้วยสวยนักหนา
สระน้ำนี้ที่ขึ้นชื่อเขาลือชา เมื่อได้มาชมถึงแดนแสนสุขใจ
ประพันธ์โดย...โจ๋
ธรรมชาติกับความรัก
สักวาไผ่ต้องลมระทมเศร้า สุดจะเหงาไผ่หลุดขั้วหัวใจหวิว
ยามลมพัดไกวกวัดสะบัดปลิว ลอยละลิ่วใจอนาจจะขาดรอน
เสียงเรไรดังคำรำพันว่า ดวงใจข้าหลงรักนางอัปสร
ยิ่งคิดตรองมองดูหมู่ภมร..ต่างบินว่อนเกี้ยวพาราสีกัน
ดวงชะตาวาสนาของข้าเอ๋ย เจ้าทรามเชยเพียงให้ได้แค่ฝัน
แม้กวางน้อยยังมีคู่อยู่ด้วยกัน ช่างเป็นวันที่สุขเศร้าคละเคล้าไป
ใจดวงนี้ช่างอาภัพกับความรัก ไม่รู้จักรักจริงเน้นเป็นไฉน
รู้อย่างเดียวว่าอกหักเป็นเช่นไร..เพียงเก็บไว้ไม่เคยจำช้ำบ่อยเอย.
..โดยโจ๋ที่เจ็บช้ำ

น้ำตกเขาชะเมาที่ระยองรับน้อง 42
ยินน้ำใสไหลซู่จากภูผา ขอเชิญมาฟังเพลงบรรเลงหวาน
กระซิบอ้อนวอนฝากจากสายธาร ซึ้งซาบซ่านดวงใจยามได้ยิน
ยืนบนหินใต้น้ำตกแล้วถ่ายภาพ สิ่งซึมซาบในดวงใจให้ถวิล
อยากจะมีคู่ใจไร้อาจิณ พลันหมดสิ้นความรื่นเริงบันเทิงใจ
เห็นน้ำตกเหมือนน้ำตาที่ไหลพราก..รินไหลหลากเหมือนน้ำตาพาหวั่นไหว 
เสียงชะนีเรียกหาคู่กู่ก้องไพร เหมือนหัวใจดวงนี้ที่เดียวดาย
ผาหล่มสักที่ปล่อยอารมณ์เศร้าจากความรัก
ลมหนาวโชยโบยโบกวิโยคจิต ลมแผลงฤทธิ์เย็นเข้าขั้วหัวใจฉัน 
ฟังเสียงเพลงยิ่งพาใจให้จาบรรณ นิ่งเงียบงันความเหงาเข้ามาเยือน 
คืนนี้จันทร์ส่องพร่างกระจ่างฟ้า ท้องนภาแจ่มแจ้งแสงส่องเหมือน 
ใจยิ่งพาน้ำตาหลั่งนั่งมองเดือน ไม่ลืมเลือนคืนนี้ที่ภูกระดึง
ทั้งหน้าตาความหล่อเหลาพระเจ้าขีด แกะด้วยมีดสรรสร้างบ้างถูกขึง 
ยามใจเย็นตั้งใจแน่แลกลมกลึง เรานี้จึงอัปลักษ์ท่านพักงาน 
คิดๆไปจนดึกนึกขึ้นได้ พรุ่งนี้ไซร้ต้องตื่นเช้ารีบเข้าฐาน
 ต้องกายามาตั้งนาน เดี๋ยวจะพาลเป็นไข้ไม่สบาย 
คืนเดือนส่องหมองใจไว้แค่นี้ พอกันที่ทุกข์ไปไร้ความหมาย
มัวเศร้าเราใจเพลียเสียเชิงชาย มัววุ่นวายจิตใจทำไมเอย

..........บทประพันธ์โดยโจ๋

กลอนรักวันวาเลนไทน์ปี2542
กุหลาบแดงแฝงรักจำหลักแบบ ให้เธอแอบแก้มไว้ใกล้ๆหมอน 
อบกลิ่นกลุ่นอุ่นขวัญนิรันดร หลับตานอนกระซิบใจให้ฝันดี 
แม้ยามกินภาพกานดาไม่ลาลับ แม้ยามหลับเธออยู่ใกล้ในฝันพี่ 
แม้ยามห่างจากไกลในฤดี ก็ยังมีนวลน้องปวงฤทัย 
ให้เธอรู้ว่าตัวพี่นี้รักยิ่ง ให้รู้จริงว่าพี่รักสักแค่ไหน 
แม้ไม่มีวันนี้วาเลนไทน์ ตลอดไปนิจนิรันด์มั่นรักเธอ
 กลีบกุหลาบโรยล่วงเวลาผ่าน สิ่งยืนนานคือรักที่จักเพ้อ
 อย่าให้รักเหมือนกุหลาบที่ให้เธอ มีเสมอคือรักนี้ที่ให้กัน 
นี่คือฝันในวันนี้ที่สิบสี่ แม้ไม่มีคู่รักจักแค่ฝัน 
คงจะมีรักแท้แน่สักวัน ถึงวันนั้นจะถนอมจอมใจเอย
คำพ่อสอน....
.พ่อสอนว่าให้รักเรียนอย่าเรียนรัก อกจะหักเมื่อโตจะโง่เขลา
 เรียนไม่จบพบรักปักอกเรา จะโง่เขลาถ้าริรักอยากมีเมีย
 ทั้งเงินงานการศึกษาต้องหาก่อน อย่าพึ่งร้อนหารักงานจักเสีย
 แม้นขาดเงินขาดงานพลันขาดเมีย งานไม่เสียเงินก็มากรักก็มี 
ทั้งอาจารย์ก็พร่ำสอนวอนบอกไว้ ว่าถ้าใครไร้รักมักสุขขี 
ขยันเรียนอนาคตสดใสดี จะสุขขีสดใสใจเบิกบาน......ประพันธ์โดยโจ๋
อยากให้เธอมาใกล้ชิดสนิทแนบ ยามอิงแอบแนบอกพี่นี้สุขแสน
 ยามรักกันนั้นราบรื่นชื่นดวงแดน สุดหวงแหนตัวเธอเสมอใจ
 เธออยู่ห่างกันไกลใจห่วงหา ดวงอุราของพี่นี้หวั่นไหว 
สุดหวงห่วงกลัวเธอจะเผลอใจ ให้กับใครคนอื่นชื่นชมเธอ
 เธอต้องการทั้งใจก็ให้ได้ สิ่งใดใดเธออยากได้ให้เสมอ 
เพราะรักใคร่หลงใหลในตัวเธอ เฝ้าพร่ำเพ้อละเมอหวงดวงอุรา
ทั้งสี่ห้องดวงใจให้หมดแล้ว มอบแด่แพรวขาดสิ่งใดให้บอกหนา
 จะทำให้ที่ทำได้ในอุรา อยากบอกว่าตัวพี่นี้รักเธอ 
สิ่งที่พี่ทำไปให้เห็นนั้น คงยืนยันความจริงใจได้เสมอ 
พิสูจน์ความจริงใจที่ให้เธอ รักเสมอรักมั่นนิรันดร์ป
ี ทุกทุกสิ่งของพี่นี้ให้ได้ จากดวงใจให้งามงอนสมรศรี 
ทั้งความรักความจริงใจใคร่หวังดี จริงใจที่สุดแล้วน้องแพรว...เอย 
มอบแด่เธอผู้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตโจ๋
สัจจธรรมนำชีวิตรัก
....น้ำตา มากรักก็ผู้หญิงไม่ไร้เท่าใบพุทรา....มากรักก็มากน้ำตา หมดรักก็หมดทากทุกข์ หมดรักก็หมดทุกข์เหมือนใจดาวเธอ....ดวงจันทร์เหมือนใจเรา ดวงเราเท่ากับใครรักเรารัก....ใจเธอไม่แน่นอน แปรผันยอกย้อนลวงล้อจิตใจ....ไม่มีตัวเองคิดถึงคนึงให้หวลหา อาว....ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ รักแล้วขื่นขมระทมใจรคือยาพิษความรักรักมาก......ความรักเป็นบ่อเกิดแห่งความทุกข์ทั้งหลาย....ทุกข์มาก รักน้อยน้อยทุกข์น้อยๆ ไม่รักเลยยิ่งทุกข์ใหญ่หลวงนาง...เสียเพราะวางใจเธอความไม่จริงใจหลอกลวงชั่วนิจนิ...น้ำตาเราหนึ่งหยดจงชะล้างความรันดร์การสตรีคือศัตรูของมีใจเดียว...ศึกษา....กุหลาบมีหลายสี อิสตรีหรือจะแท้จะตาบอดรักทำให้คนหา...ผู้หญิงยาก...สุราคือไพรี สตรีคือยาพิษ..ความความจริงใจพบกันไม่มีวันไหลกลับเสมือนสายน้ำแสน......ความรักเราเปรียบยากพลันพรากจาก สายลมวิบากโชยอ่อนไหว เรียวแรงสูญสิ้นทั้งกายใจ ในทันใดแสงเทียนพลันมืดมนเติมหามีทุกข์ๆยิ่งเพิ่ม ความสุขมา...ดื่มเหล้าดับไม่ มีแต่พลอยทำให้กลัดกลุ้มใจ เป็นบ่อยไปอาจโดดคลองแสนแสบฆ่าตัวตายดีกว่าวะวันเข้าวิวาห์ ดื่มให้ฉันในวันโศกา ฉลองให้เจ้า...ดื่มให้เขาในวันสุขสันต์ ฉลองให้ข้าวันที่ปราชัยเราหมาวัด เมือมันก็แค่หมาเห่าเรือบิน เธอดอกฟ้า...เรานมดแดงแฝงพวงมะม่วงทำให้คนมีความความรักเปรียบเสมือนดาบ2คม ...มันสุขได้ มันก็ทำให้คนร้องไห้ได้เหมือนกันเรียกรักให้กลับคืน...น้ำตาเราใช่จะได้กับเรารักตัวเองน้ำตาหมดรักก็.. *ไม่มีใครรักเราเท่าหมด* มากรักก็มากทุกข์**โจ๋ น้ำตามดแดง

พบหรือพลัดพรากขึ้นอยู่กับวาสนาความรักที่เลือนหายเหมือนสายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับอดีตที่เจ็บช้ำชายอย่างข้าหรือจะร้องให้แค่น้ำตาซึมละวะนี่หรือที่เขาว่าไกลจากชาย3วันใจนารีเป็นอื่น

หน้าแรก กลอนหน้า2