เคยมีบางอารมย์ที่เหงาไหมครับ  บางที่ความเหงามันก็ช่วยให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างนะครับวันนี้ก็เหมือนกันนะครับเหงาๆก็คิดอะไรเพลินๆจนคิดไปถึงเรื่องเก่าๆเรื่องหนึ่ง   ตอนนั้นยังเรียนปวส.อยู่ที่สงขลา ก็ไปเรียนใหม่รู้จักเพื่อนคนหนึ่งเขาจบไปจากกรุงเทพฯ วันนั้นผมนั่งอยู่ที่ห้องพัก เจ้าเพื่อนคนนี้ก็ไปนั่งอ่านหนังสือด้วย นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยก็ เวลาล่วงเลยไปจนประมาณ เที่ยงคืนเจ้าเพื่อนคนี้ก็พูดออกมาว่า วันนี้วันเกิดของกูโว้ย ผมก็พูดกลับไปว่า อ้าวแล้วทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่แรกวะ มันก็บอกว่าเกรงใจ พอรู้แน่แล้วว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อน ก็จัดการหาเหล้าและกับเครื่องแกล้มมากินกัน หลังจากที่มันบอกว่า วันนี้เป้นวันเกิดของมันประมาณ 20นาที ห้องที่ใช้อ่านหนังสือของเราก็ ถูกดัดแปลงเป็นที่กินเหล้าเรียบร้อย ก็นั่งกินอยู่สามคน บรรยากาศที่นั่นเป็นไปด้วยความเงียบเหงา

ก็พูดคุยกันหลายเรื่องตั้งแด่เรื่องในอดีดจนถึงโครงการที่วาดไว้ในอนาคตของแต่ละคน   แต่คำหนึ่งที่เพื่อนผมเอ่ยออกมาแล้วมาคิดในตอนนี้   ตอนหนึ่งของการสนทนาเพื่อนผมคนนั้น คือคนที่เป็นเจ้าของวันเกิดมันเอ่ยออกมาว่า "มึงเชื่อไหมวันเกิดของกูเมื่อปีที่แล้วมันสนุกมาก จัดกันที่ในผับที่กรุงเทพฯ เพื่อนๆอยู่กันเป็นหลายสิบคน" ต่างกับปีนี้ที่มีแต่เพียงมันและเพื่อน ผมอีกคนรวมกันเป็นสามคน สถานที่ก็ห้องเช่าเก่าๆเท่ารังหนู คำพูดของมันคำนี้ถ้าฟังแล้วหยิบ เอามาคิดให้ดีจะเห็นว่า มันบ่งบอกถึงความไม่แน่นอนของคนเราวันหนึ่งมีเพื่อนฝูงล้อมหน้าล้อม หลังมากแต่อีกวันหนึ่งกลับไม่มีไครอยู่เลย

ถ้ามาย้อนคิดถึงชีวิตของคนเราก็จะเห็นได้ว่า  ความไม่แน่นอนในอนาคตสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน วันนี้เราอาจมีเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลัง   เรียนหรือทำงานในที่ที่ดีๆ วันข้างหน้าอาจไม่เป็นเช่นนี้ก็ได้ และบางครั้งผมคิดว่าสิ่งนี้มันก็เกิดกับผมและคุณด้วย ย้อนคิดกลับไปถึงชีวิตในอดีต  เคยมีเพื่อนมีคนที่คิดว่าเขาเป็น คนที่รู้ใจเราเข้าใจเรา   แต่เมื่อทุกอย่างจบลงเราต้องแยกย้ายกันไปตามทางชีวิตของแต่ละคน ผมก็มาตามทางของผม  เขาก็ไปตามทางของเขาเจอกับสิ่งแวดล้อมใหม่  เพื่อนใหม่และหลายสิ่ง ที่ใหม่ๆเข้ามาในชีวิต  ส่วนนผมก็สภาพเดียวกับเขา  มาเจอเพื่อนใหม่สิ่งแวดล้อมใหม่ และก็คิดกับ สภาพแวดล้อมใหม่ๆเหมือนกับที่เคยคิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตตอนหลายปีที่แล้ว  และผมก็คิดว่าอีกหลายปีข้างหน้า ก็คงจะเป็นอย่างนี้อีกเมื่อเราเรียนจบและก็ออกไปผจญกับสภาพแวดล้อมใหม่  คิดดีๆแล้ว

ชีวิตก็ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนนะครับ  มีเจอก็มีจาก  เคยมีก็ไม่มี  แต่แน่นอนเลยครับ สิ่งที่ตราตรึงกับ ที่ชีวิตเราเดินทางผ่านมาก็คือความประทับใจ ความทรงจำในสิ่งที่ดีๆที่เราเคยมีให้กันและเราเคยได้รับ จากไครบางคน หรืออาจหลายคนก็ได้เป็นสิ่งที่จำไว้ไม่มีวันลืมครับ  สวัสดีครับ