Basın-yorum bölümümüze konuk olan makale "Altı Milyarı Hatırla!" Scientific American dergisinin Ekim sayısından geliyor. Ünlü İngiliz şair Dylan Thomas'ın dizelerine atıfta bulunarak "Binlerce yıl boyunca sönen ışığa öfke gösterdik. Bilim bizi o güzel geceden kurtarabilecek mi?" diye başlayan makale Michael Shermer tarafından kaleme alınmış. Shermer Skeptic'in yayıncısı ve "How We Believe", Türkçesi ile "Nasıl İnanıyoruz" adlı kitabın yazarı. İngilizce Sceptic kelimesi Türkçe'de kuşkucuya denk düşüyor. Shermer, bu makalede "ölümün önlenmesi ve hayatın uzatılması" üzerine getirilen çeşitli öneriler konusunda kuşkularını belirtirken, getirilen çeşitli önerilere haklı ve gerçekçi eleştiriler getiriyor.

Her kültürde ölüm hakkında çok şey yazılmış, söylenmiştir. Bizim kültürümüzde yer alan "Her derdin vardır bir çaresi, lakin ölümden başka" bir atasözü olarak en çabuk aklımıza gelen oldu burada. Kütüphaneler dolusu şiir, nükteli söz çıkar karşımıza, eğer araştırmaya kalkarsak, ölümün gerçekliği hakkında. Evet, bu noktada Shermer'in yazdıkları üzerinde biraz göz gezdirelim:

"Bugün ve 2123 yılları arasında, insanlığın başına altı milyardan fazla insanın ölümüne yol açacak, çok büyük boyutlarda bir trajedi gelecek. Ciddiyim. Washington D.C.'deki Nüfus Danışma Bürosundaki bir nüfus bilimci olan Carl Haub'a göre, M.Ö. 50000 ve 2002 yılları arasında yaklaşık 106 milyar kişi doğdu. Dünya nüfusu şimdilik yaklaşık 6.3 milyar civarında. Bizden önce doğan yaklaşık 106 milyar insanın hepsi öldü. Geçmişin geleceğe anahtar olduğundan yola çıkacak olursak, bu demek oluyor ki önümüzdeki 120 yıl içinde (bugünün maksimum yaşam süresi), 6 milyardan fazla insan aynı mukadderatı paylaşacak. Ve bunun hakkında yapabileceğimiz hiçbir "kahrolası" şey yok. Yoksa var mı? Tarihimizin büyük bölümünde insanlar bu gerçeğin üstesinden gelmeye yardımcı olmak için sadece duaya ve şiire yönelebildiler. Bugün bilim adamlarınca bize, sadece ölümsüzlüğün kendisi için olmasa da, en azından ömrün olabildiğince uzatılması üzerine bazı alternatifler öneriliyor. Hepsinin temeli bir miktar bilime dayanıyor, fakat kimse şimdiye kadar bilimsel doğrulama kabilinden bir şey elde etmedi." diyor Shermer yazısının başlangıcında ve sonra "neredeyse ruhaniden, neredeyse gülünce" diye sıraladığı listesine geçiyor.

Listeyi incelerken, aklıma yıllar önce seyrettiğim bir film geldi. "Daima Genç" ti ismi ve Mel Gibson'du "daima genç" kalmasını beklediğimiz kişi. Bir askeri deney sözkonusuydu ve Gibson'un oynadığı karakter dondurulacak ve belirli bir süre sonra çözündürüldüğünde "beklenildiği kadarıyla" genç olarak kalkacaktı ayağa. Ne var ki operasyonun başındaki kişi öldüğünden, deney makinesinde unutuluyor ve yıllar sonra bölgede oyun oynayan bir çocuk tarafından kurtarılıyordu. Bundan sonra yıllar önce terkettiği sevgilisini aramaya koyuluyordu. Evet, olabildiğince saçmaydı, ama son noktası vurgucuydu: "Çünkü, dondurma işlemi karakteri genç bırakmamış, sevgilisine kavuştuğunda gerçek yaşının gerektirdiği görünüme dönüşmüştü." Bu kısa notu buraya yazmamı sağlayan etken Brehmer'in listesinde yer alan "Dondurarak Ölümsüzlük" oldu. Bu teoriyi ileri süren hayalperestlerin dayanakları Brehmer'e göre: "Don! Bekle! Yeniden Canlan!". Brehmer, devamında fanteziyi yorumlarken: "Teoride güzel görünebilir, fakat hala bir cesetçik olduğunuzu unutmayın. Ve dokunuz çözündürüldüğünde, hücreleriniz bir lapa halini alacak. Bu aradaki elektrik faturanızı ödemeyi de unutmayın!" diye belirterek teorinin imkânsızlığını ve gereksizliğini şaka yollu belirtiyor.

Copyright © 2004 İnsan ve Bilim.com Her hakkı saklıdır. Burada yayınlanan hiç bir makale,haber veya grafik sahibinin yazılı izni olmadan kopyalanamaz, yeniden yayınlanamaz veya her hangi başka bir şekilde kaynak belirtilmeden kullanılamaz. Makale kaynağı açık olarak belirtildiği takdirde link verilebilir. Görüşlerinizi insan ve bilime yazabilirsiniz. Sponsor olmak için insan ve bilime e-posta gönderebilirsiniz.