Ve an canalıcı hikaye...

ÖLÜM

       Her yer karanlık.Öyle bir karanlık ki bu kendini kaybediyorsun.Seni içine çekiyor,ele geçirmeye çalışıyor,onun ağırlığını gittikçe daha fazla hissediyorsun.Bu baskının altında eziliyor,hareket edemiyorsun.Ne kadar süredir ? Bilmiyorsun..... Bildiğin tek şey var,savaşıyorsun.Hep savaştın.Doğduğun gün başlamıştı.Karın bağını kesip seni hayatla başbaşa bıraktıklarında,ciğerlerine dolan hava seni yaktığında.Sonra anladın ki ona bağımlısın ,ondan tarafsın.Ondan taraf olmak zorundasın.Hayata atılan ilk adım yediğin ilk kazık.Ama son olmadı değil mi ?Asla son olmaz.'Sen yılmadın ve devam ettin.O zayıf bacaklarının üzerinde ayakta durabilmek için savaştın.Ayakta durdun,koşmak istedin.Koştun da.Bu kez senden hızlılar oldu,onları geçmek için uğraştın.Hiç bitmedi bu savaş.Sevdin elde etmek için, kızdın yok etmek için savaştın.Hırslısın ,hiçbir şey seni yıldıramadı,kazanmak için herşeyi yaptın.Arkanda bıraktıklarına dönüp bakmadın bile.Acıyı hissettin,ikiyüzlülüğü gördün,ve aynı şekilde cevap vermekten kaçınmadın.Yalancılığın,kalleşliğin, kokuşmuşluğun ortasında vücudunu pislikle yıkarken bir saniye olsun düşünmedin.Vazgeçmeyi,şeytana dur demeyi aklının ucundan bile geçirmedin.Sen insansın.Yaratılışının gereğini yaptın , savaşmaya devam ettin.....
       Şunu kabul et hiçbiri bunun kadar kötü değildi.Hiç bu kadar zor olmamıştı.Bu kez tek başınasın.Karanlığın ortasında yalnızlıkla beraber. Kara bulutların arasında sadece siz.Karşında.Onunla yüz yüzesin.Hiç bu kadar yakın olmamıştın.Onu görebileceğini hiç düşünmemiştin.Böyle olması gerçekleri değiştirmiyor.Sana bakıyor ve gülümsüyor.Ama seni rahatlatan bir gülüş değil bu.Sinsice bir sırıtış.Arkasından da sen benimsin kahkahası.Ürperdiğini hissediyorsun,tüylerin diken diken oluyor ve korkuyorsun.Herkes bilir ki korku insanı ateşler ,direncini arttırır.Doğru kullanılırsa tabi.Peki sen, doğru kullanabilecek misin ? Vücudunun her tarafı uyuşmuş gibi geliyor.Bir tek lifini bile hissetmiyorsun.Yıllardır her isteğini koşulsuz yerine getiren kolların artık senin değil.Kemiklerinin üstünü kaplayan derin parça parça dökülüyor, hücrelerin birer birer ölüyor sanki.İlk defa karanlık hoşuna gidiyor.En azından göremiyorsun.Ya hepsi gerçekse ?....
       Bağırmak istiyorsun,sesini birilerine duyurmak umuduyla.Seni bu kabustan çıkaracak birilerini arıyorsun.Ama çığlığın boğazına düğümleniyor.O kadar çabanın sonunda bir tıss bile çıkmıyor.Mağlup olma,hayattaki en önemli savaşı kaybetme hikayesi bütün benliğine yayılıyor.Bu savaşı hala sürdürmenin tek bir sebebi var ;İçinde hissettiğin yoğun enerji.En bitkin anında bile seni ayakta tutan o olmuştu.Şimdi de sana vazgeçmemeni fısıldıyor.Ona güveniyorsun.Uzun zamandır birine ya da bir şeye güvenmemiştin.Bu güven belki de senin kurtuluşun olacak.Hayatla ölüm arasında kopma noktasına gelen ipin üzerine sarabileceğin tek şey belki.Bütün benliğini saran çürümüşlüğü temizleyecek,sana hayatını hilesiz,dürüstçe ve çarpılmış düzenin içinde,yok ettiğin değerleri onararak yaşama fırsatı verecek.Soğuk kanlı olmalısın ,yolun sonuna geldin.Son kez oyunu kuralına göre oynayacaksın.
       Bilirsin,çoğu insan poker kolay bir oyun der.Bunu diyenler ne kadar yanıldıklarının farkında değildirler.Poker çok ince bir oyundur aslında.Ben bu işi biliyorum diyen birinin,şansının üzerine gitme zamanını çok iyi kestirmesi gerekir.Rakibini sıkıştırdığı anda vurmayı bilmeli,sırasında bir o kadar hızlı kaçmalıdır.Pokerci rakiplerinin hiçbir hareketini kaçırmaz.Yakalanan en ufak bir mimik oyunun kaderine direkt etkir.Şartlar ne olursa olsun sinirlenmeyen,kesinlikle umutsuzluğa kapılmayan ve kimseye güvenmeyenlerin oyunudur.En önemlisi bir usta asla bir çaylakla aynı masaya oturmaz.Çünkü bir çaylak kadar tehlikelisi yoktur.İşte senin en büyük avantajın.Onunla aynı masadasın ve onun usta olduğu kesin. Kartlar dağıtıldı,elin iyi.İstediklerini hala yerine getiren,hükmedebildiğin tek organın,beynin durmadan ve hiç olmadığı kadar süratli çalışıyor.İçindeki ses 'rest çek' diyor.Doğru zaman olduğundan emin değilsin. Beynin işlemeye devam ediyor.Buraya kadar onun sayesinde geldin,karanlıktan onun sayesinde çıkacaksın. Enerji tekrar ediyor,bir daha bu fırsat eline geçmeyebilir.Rest diyorsun.Restini görüyor,kağıtlar açılıyor... 
       Gözlerini açıyorsun,uzun zamandır ışığı görmemiştin.Etrafta bir kargaşa var.Herkes yerde yatan birinin başının etrafında toplanmış.'Kalbi durdu,nabzı atmıyor o öldü........ÖLDÜ.' Kalabalık dağılıyor.Yerde yatanı görüyorsun. -O SENSİN ! Enerji seni terk ediyor.Ruhun seni satıyor.Kaybettin! Hayattan yediğin son kazık.''Asla son olmaz'' Belki...................