FOTOĞRAF VE FOTOĞRAFÇILIK TUTKUSU
Fotoğraf, DÜNYA ya küçük bir pencereden bakarken
O AN en çok neyi görmek istediğimizin ifadesidir.
Neriman ÖZKARAFAKILI
Fotoğraflarımdan Bazıları
FOTOĞRAF 'a nasıl başladım
Babamın makinasıyla başladığım fotoğrafçılık o günlerde yeni bir oyunu denemek gibiydi.Bu oyunda en etkili unsur doğanın güzelliklerini yakalama isteğiydi tabiiki.Epeyce fotoğraf çekmiştim ve fena da olmuyordu.Siyah beyaz film kullanılıyordu.Henüz havanın durumuna göre seçmem gereken enstantane,diyafram ve uzaklık ayarı dışında da fotoğrafçılıkla ilgili daha ayrıntılı bir bilgim yoktu.Güzel bulduğum bir çiçek , ilginç bulduğum bir demir parmaklık , güneşin ışıkları , yakamozlar...hepsini konu başlıklarına hapsetmeden çekiyordum.Uzunca bir süre bu şekilde fotoğraf çektim.Çok güneşliyse 125 11 vesaire şeklindeki basit ikili seçimlere uzaklığı da ekleyerek güzel kareler yakalamaya çalışıyordum.Sonra renkli filmler kullanmaya başladım, ayrıca benim de bir makinam vardı artık.Zamanla fotoğraflarımın sayısı arttı,bazılarını beğenmemeye de başladım.Her yeni fotoğrafta başka birşey öğreniyor gibiydim.Daha sonraları bir gün sevgili okul arkadaşım Sibel'le İFSAK da kurs görmeye karar verdik.Kursta dinledikçe ve detaylarla karşılaştıkça derya gibi bir konunun içinde çoktandır ilgili olduğumu ama bunları bu şekilde değerlendirmediğimi farkettim.Gerçekte inanılmaz detaylı veya profesyonel bir kurs değildi ama en azından bakış açımı değiştiren,değerli hocaların tecrübelerini de içeren bilgiler edinmiştim.Bu arada hocalarımız fotoğrafın yok edici bir sanat olamayacağı konusunda da hatırlatmalarda bulunarak ; sadece kendisinde bulunması için güzel bir mantarın fotoğrafını çekip,sonra da ezen kişilerden de serzenişle sözetmişlerdi kursta ve zevk için yapılan güzel bir uğraşın rekabet için insanları bazan canileştirebileceğini de öğrenip,şaşırmıştım.
Kurs bittikten sonra daha fazla düşünerek fotoğraf çekmeye başladım.Sergilerde,gösterilerde fotoğraflara daha başka bir açıdan bakıyordum.O sıralar sıkça İFSAK a uğrayıp birçok ünlü ustanın gösterili yorumlarını,önerilerini,hayat hikayelerini dinledim,sergilerini,dialarını izledim.Bazı ustaların nasıl da hayatlarını bu işe adadıklarını farkettim.Eserlerindeki ifade ustalıkları onların yaşam birikimlerinin de yansımalarıydı.Teknolojinin uçsuz bucaksız olanakları birleştirerek sunduğu günümüz makinalarıyla,onların o dönemdeki makinalarını da karşılaştırınca onların emeğine daha çok saygı duyuyorum.Bana birşeyler hissettirebilen her türlü fotoğrafı seviyorum ve konu ne olursa olsun anın ustaca yakalanması yerterlidir diyorum.Ben,kendi halinde vakit buldukça fotoğraf çeken amatör bir fotoğrafçı olarak insanlığa fotoğraflarıyla , gerçekten insanca duyguları hissettirebilen amatör veya profesyonel tüm fotoğrafçılara,bu zevki tattırdıkları için teşekkür ediyorum.
Ziyaretçi Köşesi
Ziyaretçilerim
Get your own Free Home Page