V
an december 1998 tot juli 2000 maakte ik de wereldreis waar ik al jaren van droomde. Een aantal dingen stonden reeds van tevoren vast, veel meer dingen helemaal niet ... goed om er de spanning een beetje in te houden :-).Paul
Foto's:
* Eén van de kerken. * Straatnaam in het Hebreeuws, Arabisch en Engels.
* Bij de klaagmuur. * Jerusalem Sunset vanaf de olijfberg.
Op weg naar India een tussenlanding gemaakt in Israël. Vanuit de Ben Gurion luchthaven met de bus naar Jerusalem en ik ben daar dan een paar dagen in het oude stadsgedeelte gebleven. Een mooie stad, maar ook een stad waar je de spanningen tussen de verschillende delen van de bevolking goed voelt. Ook vreemd om al die piepjonge soldaten en soldates te zien die overal nogal speels met zwaar wapentuig rondlopen. Hoogtepunten waren het bezoek van de Klaagmuur, de Gouden Moskee, de Via Dolorosa met al zijn verschillende 'haltes', de Joodse begraafplaats op de Olijfberg ...
Jerusalem - New Delhi (13 dec 1998 - 16 dec 1998)
Aangekomen in Delhi, na een paar dagen Jerusalem ...’t is hier relatief warm en enorm smoggy,
maar van de beruchte ‘culture shock’ (nog) geen sprake ...
In Jerusalem had ik daar eigenlijk
meer last van omdat het tegelijkertijd dichter en verder van het ons bekende wereldje ligt ...
Heb de joden de arabs zien kloten (Hanuka vieren midden in de Arabische buurt - laat op de
avond - beschermd door Israelische soldaten) dat het niet leuk was om zien, maar omgekeerd
gebeurd hetzelfde waarschijnlijk ook wel, zij het in een minder zichtbare vorm. Een ding is
zeker: ik ga later nog terug naar Israel, heb er - uiteraard - nog maar een tipje van de
sluier gelicht.
> Heb je iets gezien van Clinton en de ontmoeting met Arafat en Netanyahu?
> Is hier uitgebreid in het nieuws geweest.
Ik ben twee keer zwaar gecontroleerd geweest (maar dat schijnt de normale procedure te zijn),
zowel in Brussel als in Tel Aviv ben ik er door de El-Al security uit gepikt en telkens ca.
een uur ondervraagd + controle van AL mijn bagage (van m’n apotheektas elk tubetje en flesje
apart ...). In Jerusalem zelf veel welkomst berichten en Amerikaanse vlaggen en veel gebabbel
op 't nieuws waar ik niks van verstond behalve de uitspraken van Clinton zelf.
Vandaag lekker uitgeslapen en daarna naar de Moskee vlakbij het Rode Fort geweest. Morgen
eventueel naar het Red Fort (al zegt iedereen dat 't niet echt de moeite is).
Pagarganj (New Delhi)
Deze nacht in een ander hotel geslapen, maar veel heeft dat niet geholpen. Waar ze de vorige
nacht te kampen hadden met een electriciteitspanne waardoor ze alle generatoren moesten
aanzetten, hadden ze nu wel electriciteit en waren ze aan het poetsen van 1 uur to 5 uur 's
morgens met vol enthousiasme en dus uit volle borst aan het zingen.
Purana ... een van de vorige Delhis. Een enorm fort, ietswat vervallen. Geprobeerd om in de
zoo binnen te geraken, maar die was gesloten. Dus maar verder getrokken naar de Hanuyan
tombe, de moeite waard. Teruggekeerd langs de 'India Gate' en het parlement.
Bombay. Ik ben hier met veel moeite geraakt (via Delhi, Agra, Fatehpur Sikri, Bhopal, Indore),
ik kon geen rechtstreeks treinticket meer krijgen naar Goa, alles zat vol geboekt, dus
deed ik het maar in stukjes en brokjes ... trein, trein, trein en 18u bus. Tot in Agra
wat het gewoonweg koud, maar nu is het aangenaam warm en soms een beetje te.
Agra was een teleurstelling. Uiteraard zijn de Taj Mahal en het Fort toeristische parels
in het grote India, maar Agra zelf doet depressief aan - misschien wel door het aanhoudende
winterweer. Net zoals in Delhi kwam er geen straaltje zon door - en alles bleef onder
diezelfde dikke winter-'fog' zitten, veroorzaakt door de vele houtvuren die overal door
de zichtbaar arme bevolking worden gestookt. Je zit dan ook constant met die brandreuk in
je neus. Van wat ik tot nu toe heb gezien was Bhopal, tegen alle verwachtingen in, een
van de mooiste plaatsen. Bombay dus ... in het Salvation Army Guest House in de Collaba
buurt - deze namiddag ben ik met een aantal guesthouse-genoten naar het Elephant eiland
gevaren en heb daar de Shiva tempels bezocht. Bombay is best leuk - mits je je mentaal
wapent tegen enerzijds de soms schrijnende toestanden, anderzijds de sjoemelaars die je
van alles wijs maken - en het is ook leuk om weer eens tussen toeristen te zitten, een
week lang heb ik er nauwelijks gezien, wat natuurlijk wel aanzet tot contact met de locals.
De beste wensen voor 1999 !!!
Ik zit hier in een gezapig zonnig zomerweertje in Goa, halfweg 't zuiden. Ben voor
nieuwjaar 1998-19999 naar één van de befaamde Goa trance parties geweest: compleet nuts:
allemaal trippende lui dansend op het strand. Ik ben om 11 am naar bed gegaan, maar
de fuif is nog bezig (al twee dagen dus) ... Niet mijn ding maar goed voor een keertje.
Blijf hier nog wel een paar dagen hangen vooraleer ik verder trek naar oa Hampi,
een vergeten/verloren/verlaten stad ten zuid-oosten van Goa in de staat Karnataka.
Ben sedert gisterenavond terug in Bombay, heb mijn plannen een beetje aangepast.
Heb Hampi (absoluut SCHITTEREND) en Pune (Gandi museum was interessant) bezocht,
maar heb daarvoor eerst nog een snelle georganiseerde ‘South Goa’ tour (af te raden …)
gedaan. Tijdens die tour heb ik Vaishali en Deven ontmoet - een koppel uit Bombay -
die me hebben uitgenodigd voor een 14 daagse door hun geboortestreek Gujarat.
Op het programma staan oa een Kite (= vlieger) festival met vliegertjes de
competitie uitschakelen en een traditionele trouwceremonie volgens de plaatselijke
gebruiken. Verder nog de verwanten bezoeken. Eén bedenking … ‘t is absoluut
vegetarisch (melk, look en ajuin kunnen nog, eieren niet) en alcohol is taboe.
Met dat laatste kan ik nog leven, maar dat vegetarisch ...
Wat ik daarna
doe weet ik nog niet: ofwel terug naar ‘t zuiden richting Kerala
(wat qua transport niet direct logisch is) ofwel eerst door Rajasthan ...
Foto's:
* Moeder plus jong in het witte leeuwenreservaat van Sasan Gir.
* Binnenplein van een vroeger Portugees klooster in Diu, nu gebruikt als school.
* Uitzicht vanop Girnar Hill, Junagath - na een steile klim van 10.000 trappen. Sommige rijke dames laten zich naar de top van dit Hindu- en Jaïn-bedevaartsoord dragen.
Voor 't eerst weer een Internet provider gevonden ! Ben 2 a 3 weken op stap
geweest in Gujarat. Van internet hebben ze er nog niet gehoord !
Ik ben - met Vaishaili en deven - van Bombay naar Baroda, Veraval, Maliya Hatina en
Junagath gereisd waar we bij
verschillende familie-leden zijn blijven logeren, volgens de regels van het huis:
vegetarisch (er mocht zelfs niet over vlees gesproken worden), met verschillende
regels ivm eetmethodes, kleding, gedrag tov van de familieleden ...
Foto's: * Het betoverende Udaipur by night. * Een vervallen paleisje in Pushkar.
De laatste weken de Golden, de Blue en de Pink cities bezocht. In Jaisalmer (Golden city) een paar dagen rondgehobbeld op een kameel en geslapen in de woestijn. In het drukke Jodhpur (Blue city) het fort beklommen en rap doorgetrokken naar en gerelaxed in Pushkar waar het dan weer een beetje te rustig (lees 'te stoned') was. In Jaipur (Pink city) oa een indrukwekkend 18e eews astronomisch/astrologisch (ze kunnen hier bijna onmogelijk trouwen zonder dat hun astrologische eigenschappen werden goed bevonden ...) observatorium bezocht. Vannamiddag een olifanten parade + polo (!), morgen vieren ze 't einde van de winter en wordt iedereen met een soort verfpoeder bekogeld ... mijn meest versleten en vuilste kleren uitzoeken dus ... Daarna (eindelijk ?!) terug naar 't zuiden, hopelijk wordt dat niet te warm (tis hier al gemiddeld zo'n 25 a 30 graden).
Foto's: * Verf-oorlog vanop de rug van een olifant. Eén van Jaipur's paleizen op de achtergrond.
Ben net terug van de opening van het Holi-festival: Eerst een parade van alle ca 70 olifanten, verschillend beschilderd, bezadeld etc.
Dorachter e spelletje olifanten polo, een speler en een bestuurder per beest.
Eindstand: 1 goal en drie ontplofte ballen (os zo'n beiste derup stoat ...).
Up een bepaald moment pakte een van die beesten de bolle en giengter oleene vandeure,
chauffeur of gin chauffeur ... 't publiek lag dubbeltoe :-).
Daarna een snelheidswedstrijd met een paar valse starts en finaal hebben ze dan het
Holi festival geopend, ik ben nog aan de verf ontsnapt, morgen lukt dat niet meer vrees ik.
Ben ondertussen in Kerala gearriveerd en aan het rondreizen, ik zit nu in Trivandrum. Het weer wordt hier ondertussen wel heel warm, ben nu wat gewend aan de temperatuur, het klimaat is aan de kust wat frisser dan in het binnenland. Sinds ik hier ben is de helderblauwe hemel verdwenen en wordt de horizon wat mistiger (de moeson komt er traagjes aan).
Kerala, God’s own country.
’t Is hier inderdaad heel mooi, en de sfeer is duidelijk rustiger dan in de andere staten. Ook vind je hier (en in Karnataka) heel wat meer groen, betere wegen, veel schoolgebouwen en studentjes. Anderzijds zie je ook hier armoede en in sommige plaatsen slaat het toerisme lelijk toe. Er lijkt op het eerste zicht minder te doen en de toeristen die ik nu ontmoet zijn duidelijk de ‘beach’ types, vergelijkbaar met Goa, maar toch nog eventjes anders … moeilijk te beschrijven.
Omda’k toch nog ’t een en ’t ander wil zien voor da’k doorreis naar Nepal (moeson betekent er bewolking, regen en een een sterk verminderd zicht) had ik me voorgenomen om relatief snel door te reizen, maar ik ben toch ook een paar dagen blijven hangen in Varkala en Kovalam, toeristenstrandplaatsjes.
Ben een halve dag in Mangalore gebleven en heb er een aantal vissers-stranden bezocht.
Daana ben ik doorgereisd naar Hassan, met de bedoeling om vandaaruit Belur en Halebid te bezoeken (me sterk aangeraden door een Indisch meisje da’k heb leren kennen op de bus van Hampi naar Pune, en da’k in Bombay opnieuw heb opgezocht). Eenmaal daar las ik dat er georganiseerde trips bestaan vanuit Mysore, waardoor je alles sneller efficienter en goedkoper kunt bezoeken. Is ook zo, maar is soms toch wel gejaagd.
Dus doorgetrokken naar Mysore, en vandaaruit 1 dagtrip naar Belur, Halebid en Sravanabelagola gemaakt. Een tweede georganiseerde trip was zonder meer heel erg de moeite waard eerst een city trip: zoo + city palace, daarna oa naar Srirangapatnam (Fort en Daria Daulat Bagh, heel heel mooi), de Brindavan Gardens die onder een stuwdam + meer zijn aangelegd over de breedte van de dam.
Vanuit Mysore de bus naar Cochin, maar de versnellingsbak begaf het in het midden van de nacht. Opgesplitst in twee groepen op passerende bussen gezet (waar geen plaats meer op was) en zeer oncomfortabel verder gereisd naar Calicut. Vandaar de trein naar Cochin.
Fort Cochin zelf is zeker de moeite waard, het aanpalende Ernakulam helemaal niet. Fort Cochin was een van die basissen van eerst de Portugezen, daarna de Hollanders en finaal de Britten. Verder waren er: een lekker sfeertje, een ‘paleis’ (liet me eerder denken aan een mooie versterkte hoeve), een Joodse nederzetting.
Een BBC-geschiedenis-documentaire-producer ontmoet tijdens een van de (toerist gerichte) Kathakali-dans introducerende voorstellingen. Het publiek kan er toezien hoe de acteurs-dansers zich schminken (het oogwit wordt rood gemaakt !), daarna volgt er een verklarende voorstelling waar heel wat uitdrukkingen (ogen, wenkbrauwen, gezichtspieren, handen) en moods worden getoond, gevolgd door een kleine voorstelling van zo’n drie kwartier.
Verder gereisd per bus naar Allapuzha en vandaar de befaamde backwater trip naar Kollam. Onderweg zijn mijn enige twee reisgenoten afgestapt in een Ashram, dus had ik het kot (lees: de boot) voor mij alleen. Ik had wat teveel verwacht van de boottrip, maar het mooi, een beetje vergelijkbaar met het varen door ons platte landje, maar uiteraard met een lichtjes ander ‘decor’ als het ware door de achtertuinen van de bevolking die er tamelijk rudimentair tussen de palmbomen leeft.
In Varkala heb ik de BBC-er terug ontmoet. Hij is geboren op dezelfde dag als ik! Hij maakt deel uit van de History Unit en was in India om een documentaire te maken over de Britten in India. Als ik het zo mag horen is het binnen de BBC ook niet allemaal rozegeur en maneschijn. Uitgenodigd om in zijn Taj hotel blijven te maffen: Ik wist niet meer hoe een echte douche aanvoelde !!!
Eenmaal in Kollam met 3 UK-ers en 2 Aussies verder naar Varkala en er langer dan voorzien blijven hangen ... Idemdito voor Kovalam, een relatief rustig plaatje (vooral nu, laagseizoen) met een lekker sfeertje.
Wat eten en drinken betreft, hou ik het momenteel zoveel mogelijk bij het 'Westerse' voedsel. Is zeer jammer en zeer beperkend, maar van zodra da 'k een beetje Indisch (en dus ook kruidig eet) wat ik toch nog regelmatig probeer, verergert mijn buikloop.
Ook mijn alcoholverbruik staat op een zeer laag pitje: door de warmte, door mijn afgenomen gewicht en door het feit da'k er niet meer aan gewend ben (alcohol vrije staten/plaatsen zat hier :-), voel ik het zeer snel wanneer da’k iets drink (ik reageer ook anders dan ‘bij ons’, ben dan zeer ‘irriteerbaar’ naar het agressieve toe, vooral als de eeuwig sjacherende Indiers - ik mag niet veralgemenen natuurlijk: ik maak ook heel positieve dingen mee, bvb iemand die me een afgeronde rekening geeft omda’k zo eerlijk was om meer te betalen dan wat hij (verkeerdelijk) had uitgerekend - weer eens proberen met mijn voeten te rammelen. Wat een complexe zin, ben mijn Nederlands aan het verleren :-)
De ‘waste’ doe’k hoe langer hoe meer zelf gewoon in een emmertje te weken zetten – behalve wanneer ik alles ‘serieus’ gewassen wil hebben. ’t Is per momenten wel de moeite, vooral in het binnenland.
Kovalam uiteindelijk verlaten, al was het er heerlijk. Eten en drinken OK, Zandkasteeltjes bouwen met andere volwassen kindjes. Niet al te veel uitgerust (Late nachten, te warm om te slapen anyway).
Volgende stap was Cape Comorin. Mooi, maar niet zo biezonder: weer een beetje te veel verwacht. Boottochtje naar een nog zuidelijker eilandje, tempel + kerk bezocht.
Aangekomen in Madurai, terug in een grote (drukke) stad, terug in het echte India: opnieuw een beetje wennen: behalve een mooi Gandhi museum ook een prachtige tempel, zowel vanbuiten (grote kleur & beeldvolle gopurams) als vanbinnen - alhoewel sommige stukken niet toegankelijk voor niet Hindoes.
Kodaikanal: Een paar dagen hoog in de bergen (plus 2000m), koeler, Ardens aandoende wandeltochten, pedalo huren op een bergmeertje.
Trichy: Oa. De grootste tempel die ik tot nog toe heb gezien: een ware tempelstad. Maar snikheet
Pondicherry: stukje ex-Frankrijk, gedomineerd door de ‘Aurovilianen’ een experimentele, vooral Westerse leefgemeenschap een paar km erbuiten.
Mamalapuram: iets meer dan een uur ten zuiden van Madras, een beeldhouwersplaatsje waar er druk gehamerd wordt, leuk maar ook wel zeer toeristisch.
In Madras slechts blijven overnachten en er een enorm onweder over m’n kop gehad: verfrissend. Met de trein een 48u durende tocht naar het noorden: Varanasi, ofwel "Very Nice" ofwel "Very Nasty" zoals de backpackers hier zeggen. Varanasi (vroeger ook wel Benares), een van de belangrijkste Hindu heiligdommen. Mensen komen er om een 'zuiverend' bad te pakken in de Ganges rivier. Ze doen dit vanop de 'ghats', trappen die naar de oever toe lopen. Er zijn ook speciale ghats waar ze crematies uitvoeren: heb het gisteren eventjes gadegeslagen: griezelig. Wat niet verbrand geraakt en ook de overleden kinderen, zwangere vrouwen, sadhu’s, en mensen die door slangen werden gebeten gooien ze met stenen verzwaard in de rivier. Niet schrikken dus als er een lijk opduikt wanneer je met een bootje de rivier opgaat. En dan maar een badje pakken ?!
Ik ben vanmorgen om 5.30 de rivier op gegaan voor zonsopgang, gelukkig geen menselijk dobberend 'schoon' gezien, wel een dooie buffel en een dooie geit - op tientallen meters van de kleurvolle massaal badende Indische massa.
Het stadje zelf is heel leuk, toffe smalle schaduwrijke(re) steegjes, kleine winkeltjes zoals ze er bij ons moeten hebben uitgezien in de late middeleeuwen.
Foto's (alle in Kathmandu): * Vrouwtje in de avondzon. * Detail van de Boudhanath Stupa. * Jonge monnik bij de apentempel.
Vanuit Varanasi ben ik met de bus verder gereisd naar Nepal. De Thamel buurt in Kathmandu was een enorm verschillend met om 't even wat in India - zeer toeristisch. Het contrast is zo groot dat je het eerst niet juist vindt (alles in functie van de toeristen ?), gelukkig is dat niet helemaal zo.
Met een aantal reisgenoten op motoren de valei rondgereden, mooi weer maar van de omliggende (reuze-) bergen zag ik enkel maar de silhouetten vanwege te veel stof/mist.
Een rafting tocht gedaan, voorzichtig aan - tof tof tof, vond het zelfs te traag per momenten (Trishuli river). ABC of Annapurna Base Camp trektocht: me heel goed geamuseerd, prachtige uitzichten gehad maar ook veel bewolking en REGEN (Grrr...). Maar tenslotte toch veilig en wel weer in Pokhara (zelfs niet al teveel blinnen :-). Daar met de bende waar ik mee op toer was in de bergen naar het Everest Steak House en om er van een vette biefstuk te genieten (na 14 dagen verwesterd vegetarisch mocht da wel :-).
De moesson was ondertussen volop begonnen in Pokhara, elke dag een onvoorstelbare portie regen (met mijn mountainbike geraakte ik er nog net door met natte voeten). De meeste backpackers waren ondertussen al vertrokken uit Nepal - op weg naar Bangkok of naar 't noorden van India ...
Van Pokhara naar Gorka, de voormalige hoofd-'stad' van Nepal (eigenlijk niet meer dan een dorp) tussen Pokhara en Kathmandu. Ik moest boven op de bus gaan zitten wegens te weinig plaats in de bus: aan de ene kant diepe ravijnen aan de andere kant een conducteur die naar boven aan 't klauteren was om me een ticket te verkopen - en dat al rijdende.
Foto's: * Verlegen jongetje in Birethanti. * & * : In de velden rond Panauti.
Van Gorka terug naar Kathmandu en mijn laatste dagen in Nepal nog redelijk veel van de omgeving van Kathamandu gezien. Twee Nederlandse wereldreizigers ontmoet en met z’n drieen bezochten we de Boudhanath Stupa, de Pashupatinath tempel en wandelden we door de bergen van Dhulikel en Panauti. Verder genoten we van de perfecte restaurants en zakten behoorlijk wat avondjes door in Sam’s Bar ((c) Arno & Wikke :-).
Foto: * Zicht op de Himalaya vanop de vlucht Kathmandu-Bangkok.
Vanuit Kathmandu een prachtige vlucht naar Bangkok gemaakt, eerst over Kathmandu gevlogen en oa de Boudhanath stupa vanuit de lucht gezien. Daarna een schitterend zicht op de bergen, nog wat later een uitgebreid rivierengebied (Bangladesh ?). In Bangkok weer in de hitte en in de file: welkom terug in de westerse wereld!
Foto's: * Beeld in Koninklijk Paleis BKK. * Donkere wolken boven de Chao Prao rivier. * Nonthaburi markt, BKK.
Na het bezoeken van Kanchanaburi en Sangklaburi (Bridge over the river Kwai, oorlogskerkhoven, 3-pagoda vallei, Erawan national park - mooie watervallen in zeven trappen: overal kleine natuurlijke zwemkommetjes eronder) ben ik eerst naar het zuiden gegaan in plaats van verder naar het noorden. Met bus en speedboat naar het eiland Ko Tao en er aan 't snorkelen geweest in de Ta Note baai: alsof je midden in een enorm groot tropisch aquqium aan het zwemmen bent. Daarna naar de 'Full Moon Party' op het eiland Ko Pha Ngam gevolgd door een paar dagen op 'Bottle Beach'.
Foto's: * Thaise verkeerstekens :-). * Houten brug, Sanglaburi.
Krabi waar het paradijselijke Ray Leh Beach befaamd is voor het snorkelen en duiken tussen de koraalriffen, kalksteenrotsformaties waar je aan wandklimmen kunt doen - en waar je zeer mooie grotten kunt exploreren. Helaas kon ik niet in 't water omda'k mijn voeten een verwond heb tijdens de full moon party op Ko Pha Ngam (koraal-wondjes en uitglijden op de rotsen).
Daarna naar Maleisie, oa om mijn Thais visum te verlengen - Ik had er een 1000B boete aan mijn been vanwege 5 dagen te laat - ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om het eiland Penang te bezoeken: Penang Hill en de Chinese clan-huizen waren mooi - de sfeer in deze stad had ook wel iets speciaals vanwege de mix van Malay, Thai, Chinees, Westers, Hindu en Moslim, de andere bezienswaardigheden vond ik maar zozo - al ist natuurlijk wel een mooie mix - je vindt waarschijnlijk geen andere stad met chinese clanhuizen en Boedhistische tempels en zuid-indische Madurai aandoende gopurams en moskees en kerken in 1 stad.
Finaal van Malaysia terug naar Bangkok via Phang Nga (nog meer mooie grotten en landschappen) en een dagje Phuket.
Nadat ik vanuit het zuiden van Thailand was teruggekeerd naar Bangkok trok ik met de nachtbus naar Chiang Mai, waar ik had afgesproken met twee Australiers die ik eerder in het zuiden had ontmoet.
Chiang Mai heeft een mooie stadsomwalling, maar behalve een paar tempels, goeie Thaise restaurants en live-muziek is er niet zo heel veel te doen. Op de motor naar het noorden getrokken en daar een hill tribe bezocht (stammen die vanuit de naburige landen naar Thailand zijn getrokken en nog steeds betrekkelijk primitief afgezonderd leven van de Thaise samenleving).
Verder getrokken naar Mae Sae een woelig grensstadje van waaruit we dan een daguitstap naar Birma hebben gemaakt.
Terug zuidwaarts naar Chiang Rai waar we uitgingen in zwembroek! De moessonregen kwam zo hevig op ons kop vallen dat het geen zin had om met gewone kleren buiten te gaan. Ik heb de motorfiets moeten achterlaten omdat die totaal onbruikbaar was geworden in de tot boven mijn knieen ondergelopen straten.
Op weg terug naar Chiang Mai fameus verkeerd gereden en een mooie processie gezien in een klein stadje. Verder een uren lange motortocht over een bergketen door prachtige ruige - Schotse highlands aandoende - landschappen.
In het noorden tegen de Mekong rivier aan: Chiang Khong. Nog een tocht heb gemaakt (in afwachting van mijn visum) naar Chiang Mae, de 'gouden driehoek': het drielandenpunt waar Birma, Thailand en Laos aan elkaar grenzen - met een bezoek aan het beruchte opium museum en Chiang Saen. Tijdens de terugtocht namen we een alternatieve route langs de rivier en daar kregen we al een voorsmaakje van Laos: zeer vriendelijke mensen.
De Mekong rivier overgestoken naar Hua Xai. Vandaar wilden we naar Muang Sing maar: de weg was onderbroken vanwege de moesson regen (ze zeggen ook alles om je in een speedboat te krijgen), men vroeg een zotte prijs voor de kortste trip upstream - met een speedboat uiteraard. De andere kant op dan maar, daar we nog niet gewend waren aan het afdingen en met dat het leger (of toch een van zijn dienders) er ook in betrokken waren. Uiteindelijk met een speedboat op aan 80 km/h over de Mekong scherend, al het drijfhout ontwijkend naar Pak Tha. Indrukwekkend !!! Gevolgd door ontgoocheling, want the business must go on, wat ze ook positief mogen zeggen over Laos, de bootslui in het noordwesten zijn gewoonweg BEEP (censuur) ... met dat de mogelijkheden in Pak Tha beperkter zijn, ben je nog afhankelijker.
De prijzen liggen dus tot 10x hoger dan in Huang Xai, de verschillende verhalen en prijzen spreken elkaar allemaal tegen, er is gewoon niks officieel georganiseerd - en al zou dat wel het geval zijn, iedereen zit in de business dus in Pak Tha blijven overnachten en 's avonds beslist om letterlijk en figuurlijk uit hun vaarwater te geraken door de volgende dag verder de Mekong af te varen tot aan Pak Beng. Zo gezegd zo gedaan, ondertussen de kunst van het afbieden weer opgerakeld - niet meer echt nodig gehad sedert Nepal en tot een mooie prijs (naar toeristen maatstaven dan toch ...) afgeboden. Wat we hadden verloren in het eerste deel van de tocht gedeeltelijk weer opgehaald tijdens het tweede deel.
Vanuit Pak Beng met de truck naar Udon Xai, Luang Nam Tha, Muang Sing. Het eerste deel van die tocht was het beste: met dat er geen plaats meer was in de truck zat ik bovenop onze rugzakken op het dak - prachtig uitzicht en de rugzakken lagen niet slecht (vooral met de erbarmelijke toestand van de Laoitiaanse 'highways' - op sommige plaatsen ongeveer even goed als onze fameuze boerenwegels), de meeste van mijn reisgenoten hadden het minder gemakkelijk op de bankjes achteraan op de truck. In Udon Xai genoten van de marktjes en van een stoombadsessie gecombineerd met een kop Chinese thee.
In Muang Sing een paar dagen blijven hangen, velen genoten er van een opium pijpje, ik hield het bij Lao bier en Lao Lao - hun plaatselijk hoog-alcoholisch destilaat (de dag erna had ik natuurlijk een houten kop :). Tot aan de Chinese grens gefietst en op de terugweg door een aantal hill tribe dorpjes gewandeld. Mooi en kleurvol, maar toch voelde ik me er niet echt op mijn plaats als rondglurende toerist.
Via dezelfde 'highway' terug naar het zuiden (aaaaaah, mijn gat :-) en na een rit door prachtige jungle-berglandschappen aangekomen in Luang Prabang.
Luang Prabang is een mooi schiereiland tussen de Mekong en 1 van de zijrivieren in. Massa's tempels waar je - als je 's avonds door de hoofdstraat trekt - al de boedhistische monnikken hoort zingen. Ook is de vroegere Franse invloed hier nog merkbaar: lekker eten dus. In de buurt zijn er verder ook nog een aantal indrukwekkende watervallen, waar we in de onderliggende poelen konden baden.
Met een 2 daagse stop in Vang-Vieng (backpackers-paradijsje vanwege supergoedkoop, fruit-milkshake 6 Bfr, 12 a 16 Bfr voor een maaltijd, grotten kruipen, op oude binnenbanden de rivier afdobberen, ...) naar Vientiane.
Vientiane is zonder meer de kleinste hoofdstad die ik tot nu toe heb gezien. Na Luang Prabang was het eigenlijk ontgoochelend, omdat ik er meer van verwachtte. Toch was het 'Museum van de revolutie' de moeite waard, omdat het de oubollige visie weergeeft waarvan je met moeite kunt geloven dat ie er nog is. Na het bezoeken van de oa Boedha-park, national monument, Patuxai en de zwarte stupa toch weer uitgebreid genoten van de nog talrijker aanwezig zijnde internationale restaurants. Scandinavian Bakery in de morgen Franse keuken in de avond (tja achter al die tijd noodles en rijst)! Ook een Franse film bekeken in het Frans cultureel centrum en van een stoombad-massage genoten.
Via Savannakhet naar Pakse. Beide plaatsjes zijn doorsnee stadjes waarvan de markten eigenlijk de voornaamste bezienswaardigheden waren. Vanuit Pakse is er wel het een en het ander te zien, maar vanwege tijdsgebrek (ik zal er al bijna een maand) moest ik het Bolovan plateau en het 4000 eilanden gebied missen.
Terug de de Mekong op, een prachtige tocht - per slowboat deze keer - links in de verte het Bolovan plateau - naar Champasak, waar de Khmertempel de moeite waard is (ik wist toen nog niet wat er me te wachten stond in Angkor :-).
Twee dagen later terug in Pakse: 's morgens om 6.30 uit bed en ontbeten met zicht op de ochtendmarkt in Pakse. Prachtig. Met tegenzin het land verlaten terug naar het 'te gemakkelijke' Thailand.
Juste weere van Cambodia, reisverslag volgt een bitje loater. 't Was de moeite, ol is 't land en zin de menschen wa moeilijker en voorol dierder. Moa t Angkor tempel complex is zoender meer de moeite, kmeugen zeggen dat t kwa bouwwerken een van de indrukwekkenste diengen is dak gezien en toe nu toe (‘t ope met de Menoeksha tempel in Madurai, India). Angkor Wat (= Angkor tempel) is utzoenderlik groat en eed up zich nie zoveel sfeer. Mo 'de Bayon': oengelooflijk, kzien der drie keren upnieuw no toe gewist. De latste ke was ‘t eest ant regenen en ant stormen. Ton stopte et en was ter nog een doenkeren emel woa dat er van tiet to tiet nog een dunderslag kwaam utrollen. Tegeliekertiet wierdet doenkerder en doenkerder. En ik zaaten doa, oender ol die groate stenen oangezichten gelik ne kleein vintje
Na een paar dagen Bangkok en een visum voor Cambodia weer op weg.
De Cambodiaanse grens gepasseerd in Poipet, niet zonder moeilijkheden want de officials werken tesamen met een 'dokter' die je voor 5 US$ pillen probeert aan te smeren als je je vaccin-formuliertjes niet bij je hebt. Na veel kabaal te hebben gemaakt hebben ze me dan maar laten gaan.
Zoals me reeds werd voorspeld door reizigers die er al waren geweest: de slechtste weg die ik ooit hebben gezien. Ik had het geluk vooraan in de 4x4 te zitten ... De chauffeur kende de half ingestorte bruggen en de grootte van zijn wagen als zijn broekzak maar toch hield ik soms mijn adem in.
Siem Reap: Het Angkor temple complex waar iedereen de bovenstaande marteling voor over heeft. Ik was het meest onder de indruk van 'Le Bayon' met al de grote stenen gezichten en van 'Ta Phrom', nog steeds totaal overwoekerd door de bomen. Angkor Wat zelf is grotesk, maar vond ik wat minder sfeer hebben.
Met een expressboot verder naar Phnom Penh. Op het meer stonden er paaldorpjes die tijdens het droog seizoen waarschijnlijk op het droge staan. Ik bezocht er S21, de vroegere school/concentratie kamp en de Killing fields van het Pol Pot regime. Griezelig.
Na een nog een paar dagen te hebben genoten van de leukere kanten van de -Frans ex-koloniale - stad verder met de bus naar Sihanoukville, 's lands 'strandstad' waar ze grootse uitbreidingsplannen hebben - op papier. Als alles doorgaat wordt het een tweede Singapore :)
Ik verbleef er in 'the Melting Pot' uitgebaat door een expat, en ik werd door hem geintroduceerd bij de 'Hash House Harriers'. Ik nam deel aan de 'Hash House Run' dwars door het stadje eindigend in de plaatselijke brouwerij! Nadien petanque gespeeld met de locals, zag het balletje niet meer zo zuiver liggen :-)
Overzee eerst met een grote boot tot Koh Khong, daarna in een piepklein speedboatje naar Thailand en per bus naar Bangkok ...
Ziezo, weer up-to-date, allez, toch tot in Bangkok, ik zit ondertussen al in het peperdure Singapore maar da's voor in een volgend mailtje :-)
Penang/Maleisïe: Slang in het dak.
> Tusschen twe akstjes, et da slangetje gesmakt?
Me mochten an da beistje nie kommen, 'twas de trots van de gerant. Olleman eed em toch een bitje verzet, mocht 't beist (hoe spel je da woord eigelik tbest int Brugs :-) ut zun boom dunderen. Ter zaat trowwens nog ne baby snake in tgeburte, helegans groene verre nie zichtboar. Kwoaren em ant zoeken en kzagen em inneins boegeren, me zun bekstje wied open ... kem me mo weere up mun stoel gezet :-)
Minder leuk nieuws: ben met de bus van BKK naar KL gereisd, en ben op de bus berooft van al mijn centen - terwijl ik aan het slapen was - gelukkig heb ik nog m'n VISA, traveler checks en paspoort … Ik heb nogal wat problemen gehad om simpelweg aan geld te geraken (van de VISA-kaart), omdat ze hier in de banken geen handtekening aanvaarden zoals dat overal elders wel het geval is (en de pincode heb ik al in eeuwen niet meer gebruikt ...). Heb bij een geldwisselaar een beperkt cash bedrag kunnen opnemen met de handtekeningGisterenavond aangekomen in Kuta net ten zuiden van Denpassar, Bali.
Op Java nog Borobudur, Solo, Tawang Mangu en Candi Sukuh bezocht. Via Madiun, Surabaya, Probolinggo en Cemoro Lawang tot op de Bromo kraterrand geraakt.
Gisteren een lange dag: om 3.30 AM eruit om Bromo te bekijken. Eerst door het maanlandschap (de 'vloer' van de omringende Tenghun caldera) naar de Bromo krater: mooi maar 't beste kwam nog: met Olivier (NL - ca. 70% van de toeristen hier is Nederlands) rond de krater gelopen en dan naar de derde vulkaan (de naam ben ik eventjes kwijt) in de caldera gewandeld - niet zonder schrammen. Het uitzicht van daarbovenop was adembenemend: zicht op de groene kant van de 'Sea of Sand' waar een kloof doorliep. Op de achtergrond (voorbij de Tenghun caldera rand) zo'n 15 km verder, de Semeru vulkaan (de grootste/hoogste op Java) die zo om het kwartier een wolkje uitpufte. Na nog een langere tocht terug via de westkant van het geheel, iets gegeten en afgedaald naar Probolinggo en daar de rechtstreekse bus gepakt naar Derpassar. In Kuta aangekomen tegen 4.00 AM ! De sfeer hier: supertoeristisch (erger dan Goa + Pukhet + Ko Phan Ngam samen) en je moet constant opletten da je nie wordt opgelicht ... straks eventjes naar het strand ...
( - december 1999)
Ik ben net terug van een paar weekjes eilandhoppen (of hoe je dat dan ook mag noemen).
Heb dus met Olivier die motorrit gemaakt vanuit Ubud, de uitzichten waren mooi - maar
twee dagen was te kort.
Daarenboven zijn we beiden op ons bek gegaan met die dingen, Olivier nog spectaculairder
dan ik (zijn motor ging er alleen vandoor - een twee meter lager gelegen gracht in) en
dus hebben we wat tijd in een garage doorgebracht ook :-)
Daarna hebben we elkaar terug ontmoet op Gili Trawangan, een mooi eilandje. Verder
naar 't oosten: een 4 daagse boottocht geboekt naar Flores - met uitstapjes op de
Komodo en Rinca eilanden om de bekende monstertjes te gaan bekijken - en iedere dag
snorkelen in de mooiste onderwater-'landschappen'.
Na aankomst op Flores hebben we met zijn zessen een bemo gehuurd en daarmee een aantal
dagen rondgetoerd naar oa. Wogo, Kelimutu (de gekleurde vulkaankraters) en Ende,
de (Europees-)zuiders aandoende hoofdstad van Flores.
Nu dus terug in Kuta in de drukte, met een Jungle-Juice katertje :-)
We verbleven een paar dagen in Hervey Bay - nabij Frazier Island, een paar 100 km ten noorden van Brisbane (westkust Australie) - om er een eerste volwaardig duikdiploma te bemachtigen.
We zaten juist achter het strand op een zonnige camping (Herney Bay - 200 km noord van Brisbane) - gelukkig met een paar boompjes - met voornamelijk Duitse en Zwitserse backpackers - voor een keer geen Engelsen, die je normaal overal tegenkomt - en veel (ietswat oudere) Ozzies. Veel 'allrighty' & 'matie's dus ...
Behalve in nep-kerstboompjes hangen er ook glinsterende slingers tussen de palmbomen. Sommige oudere ozzies liepen met een baseball-pet kerst-muts op. We werden constant getracteerd op hun zelfgebrouwen bier (nie slecht) waar ze zelf uiteraard ook nie genoeg van konden krijgen. Een aantal ervan ging ook vissen en oesters snijden dus kregen we op een morgen een oester/ham salade met half gebakken kleine oestertjes als ontbijt , mmmmmm.
Toch raar hoor: in deze warmte de typische kerstliedjes horen die je normaal hoort op een koude kerstmarkt. 't is een rare, speciale ervaring.
De sfeer was hier vergelijkbaar met tientallen stadsfestivalletjes verspreid over 1 stad. Ik was eerst terug op stap met mijn Duitse reisgenoten en nog een aantal Amerikanen - in het park tussen Circle Quai en het Opera House, maar daarna geraakte ik het park niet meer in vanwege te veel volk. De straten waren vol, helicopters vlogen af en aan (als je een verslag van deze kant van de bol zou zien: we hebben gezwaaid :-).
Heel mooi, met de haven als achtergrond kon het ook moeilijk anders. Wat het geheel nog beter maakte was het volk en de sfeer: ik ben niet direct zo'n massabeest, maar dit was per momenten gewoon knetter !
Met da'k nie meer binnengeraakte in het park heb ik me ergens in de haven neergezet tussen al het volk in afwachting van het terug opengaan van de poorten van het park (gedurende de gehele avond 4x geprobeerd, maar geen doorkomen aan). Aan de praat geraakt met een bende uit Melbourne en met hen New Year gevierd, bij een van hen blijven maffen, daar nog de 2000 vieringen elders op TV gevolgd en dan in de sofa geslapen ...
Ik geraken mo ni weg ut Sydney, 't trekt wreed up Londen - mo ton een slag goekoper, veeeele warmer en mor een poar minuten weg van strand - toch curieus we. Momenteel up droi met een ollanse: vriedagavond een drag-queen show gezien - koddig - en dorachter no een van under bars - rare, ze woaren veel te geinteresseerd in mien (gelukkig da'k die ollansche mee-aan), zoaterdagavond in de botanieken noa een utvoeringe gewist van The Tempest - in open lucht, olleman up een choaze met koas en wien en sushi, zundag weere no de botanieken of, roendgelopen, do kunnen me miender olleene mo een tip an zugen. Lekker in't zunnetje gelegen, de kaketoes in de bomen met elkoar an't discussieren, veugeltjes die up een olve meter van je om broad kommen schoien. Vanavond goa'k nor Philip Glass met zun 'ensemble' live in het Opera House ter begeleidienge van een erwerkte 'Koyaanisqatsi'. 'k Zien curieus watada go worden ...
Alle foto's genomen op het strand bij de 'Bronsen Steps', net ten oosten van de hoofdgroep van de 'Twelve Apostels'.
Vanuit Sydney reisde ik naar de Blue Mountains, een Nationaal Park. De naam de 'Blue Mountains' komt van de blauwachtige nevel afkomstig van de Eucalyptus bomen. Heb er een aantal wandelingen gemaakt rond de befaamde 'Three Sisters' en 'Ruined Castle' rotsformaties.
Verder naar Canberra, de hoofdstad van Australie. Regen. De stad is compleet kunstmatig en werd opgericht als compromis tussen Melbourne en Sydney, die beiden 'hoofdstad-ambities' hadden. 'Canberra' betekent trouwens 'ontmoetingsplaats' in een van de Aboriginee talen. Ik bezocht er oa het 'Parliament House'. Moet ik ook eens doen in Brussel :-)
Ook in Melbourne was 't weer niet al te best: regen + kou terwijl het hier nochtans zomer is. Heb er dan ook niet zoveel gedaan behalve het bezoeken van het stadscentrum (Queen Victoria markt - Flinders station - casino) en St.Kilda - Melbournes badplaatsje.
Tesamen met 2 Nederlandse jongens en 2 Amerikaanse meisjes een auto gehuurd en langs de 'Great Ocean Road' gereden. Mooie landschappen en uitzichten op de oceaan met oa een aantal naaldvormige eilandjes (The Twelve Apostles) en natuurlijke rotsbruggen gevormd door het weg-eroderen van de kliffen.
Daarna de kust verlaten om door 'The Grampians National Park' verder te rijden naar Adelaide.
Na op de weg een aantal dode kangoroos te hebben zien liggen, voor het eerst kangoroos en koala's in de vrije natuur gezien. De beesten stonden ongestoord gras te eten op een sportveld naast een cricketend team. Toen we dichterbij kwamen hupten ze dervandoor ... een jong slingerde half uit z'n moeders buidel, alsof hij aan 't zwaaien was :-) Adelaide. Toffe stad. Enerzijds omdat het rustiger, kleiner en dus overzichtelijker is dan Sydney en Melbourne, anderzijds omwille van de zomerse festivalsfeer en het schitterende weer dat bleef aanhouden zolang ik er was (meer dan 35 graden toen ik er aankwam).
Kangoroo Island ... Foto's
Vanuit Adelaide maakte ik trips naar Kangoroo Island (met z'n tienen in een 4WD Land Cruiser - camperen in swags - zeeleeuwen, kangoroes, koalas ...), de 'Torres Gorge' en de 'Barossa' vallei (wijngaarden bezoeken en de lokale wijnen proeven, na 3 wijnhuizen geen onderscheid meer te maken tussen al die wijnen ... hik ...), Glenelk (strand ...) met de tram. Daarna nog een paar dagen in de stad rondgehangen genietend van de botanische en andere tuinen en de zon, restaurants, pubs en bioscoop met een aantal van de mensen waarmee ik op Kangoroo Island was.
Na Adelaide terug naar Melbourne en daar een paar weken blijven hangen 'op kot' bij John - een Engelsman waarmee ik in Laos samenreisde - in afwachting van mijn nieuw paspoort (bijna geen plaats meer in mijn vorige :-) en een nieuwe credit kaart. Ondertussen ook aan het 'vliegticket-shoppen' geslagen en een gecombineerd ticket gekocht voor de rest van mijn reis.
Vanuit Melboure over de Southern Alps met zijn gletsers en rivieren naar Christ Church in Nieuw Zeeland gevlogen - een echte aanrader bij mooi weer! Na een dagje in Christ Church verder naar Banks Peninsula: Akaroa is een stadje waar er eerst een Franse gemeenschap was (nog steeds Franse straatnamen ...). 't Was een reden te meer voor de Engelsen om voort te maken met de kolonisatie van Nieuw Zeeland). Een paar dagen in 'Le Bons Bay' blijven plakken in een excellent backpackers-plaatsje (met heel veel Nederlanders een paar Duitsers en Israelis en 1 Belg :-) van waaruit we wandeltochten in de omgeving en een boottrip in de baai maakten. Met Yael (Israel) al liftend verder gereisd naar 't zuiden: Timauri, Moeraki Boulders, Dunedin, Catlins National Park, Invercargill, Riverton, Tuatapere ... Vanuit Te Anau 2 tochten gemaakt: Een 4 daagse tramp (= wandeltocht) op de Kepler Trek. Een trip op 'Doubtful Sound' (zo genoemd omdat James Cook er in 1770 zijn twijfels over had over ie er wel weer uit zou geraken)
Vanuit Auckland, Nieuw Zeeland een kleine drie uur gevlogen naar Nandi, Fiji.Aangekomen in Nandi, toeristenuitgangspunt van Fiji: een onverwachte vochtige hitte en een stralende zon. Eenmaal de douane gepasseerd meteen op z'n zuid-oost-aziatisch belegerd door de toeristbusiness die je de duurste eiland resorts probeerden aan te smeren ... Met de bus naar 'downtown' Nandi en genoten van het gedeeltelijk Indische sfeertje: overal hoorde je de Indische filmmuziek en kon je de Indische curries en zoetigheden vinden ... leuk. Is eigenlijk een ideaal voorproevertje voor diegenen die India zelf niet zien zitten.De dag daarop met de bus naar het Beach House: een van de enkele plaatsjes op het hoofd-eiland zelf. Het daar jammer genoeg niet getroffen met het weer en dus een paar dagen in de regen gezeten.Nog steeds in de regen verder naar Suva - hoofdstad van Fiji. Elke avond gingen we spotgoedkoop naar de bioscoop films van een paar maanden oud bekijken - 'American Beauty', 'Reindeer Games', 'Talented Mr. Ripley' ... .
In het Fiji Museum zag ik wat meer over hoe volkeren over Micronesie, Melanesie en Polynesie verspreid geraakten: omdat enkel de sterksten en de grootsten de oceaan opgingen op de tot 35 meter lange boten was er een genetische selectie waardoor de gemiddelde Fijianen struis gebouwd zijn. Een ander deel van het museum ging over het kannibalisme - altijd spectaculair natuurlijk - en toonde o.a. de nodige vorken voor het eten van oogballen, hersenen enz. Mmmmmm :-).
Op een van de weinige droge dagen tesamen met een Zweed en een Maltese in het 'Colo-i-Suva' park gewandeld - oa. zwemmen in de poelen onder de watervallen.
Met de Maltese en een NL'er een paar dagen het binnenland ingegaan naar een klein dorpje waar we waren uitgenodigd bij een busconducteur: Naivucini. Na het eten (oa. Kasava, een soort aardappel) werden we ingewijd in het 'Kava' drinken, een echte must onder de Fijianen. 't Wordt gemaakt uit de wortels van een bepaalde plant - die er dan ook massaal voor wordt gekweekt en 't ziet eruit als modderwater, 't smaakt naar zoethout en het heeft een licht verdovend effect. We hebben elke avond meegedronken maar we konden maar niet snappen waarom de mensen er daar zo zot van zijn ... Met de kinderen van het dorp gezwommen in de rivier en uitstappen gemaakt in de omgeving. De zondagmorgen werden er verschillende kerkdiensten gehouden - waarbij mooie meerstemmige muziek werd gemaakt. Vreemd hoe een 500 koppen groot dorpje zeven verschillende kerkgemeenschappen telt. Terug naar Suva en de via de oostkust en noordkust naar Rakiraki - Tavua - Ba - Lautoka - Nandi.Vanaf Tavua klaarde het weer eindelijk op na zo'n kleine twee weken regen. In Lautoka werd er in het hotel ook verwacht dat je Kava mee zou drinken met de security guards. De laatste dag bracht ik al souvenir kopend in Nandi door - ik kocht er ook een paar zakjes Kava die ik inklaarde bij de douane - die me van onder de balie een kopje Kava aanbood toen de papieren eenmaal in orde waren :-)
Kzitten oendertussen olweere e stoasie verdere. Med een deel ollanders een otto gheurd en de kust ofgereen van Los Angeles (in LA woarek nie gelegans up mn gemak wanneer dak die gasten gienen up-ollen ... deur een poar stikkem urban jungle gereen ...) noa San Francisco via oa. Santa Barbara, Cambria, Monterey, Santa Cruz. Landslides overol, die der voaren zorgden da se constant de boane ant repareren zien. Ier in San Francisco e we ton bluven logeren bie een deel kennissen van een van die ollandsche meistjes en achter da we een dag en roendgereen (de beruchte Russian Hill en 't stik met ol die kleine bochtjes up Lombard St - Golden Gate Bridge woaren we ol noa toe gereeen osw'ankwamen) zien we vo twe dagen no Yosemity village in Yosemity Park gereen en doa bluven kamperen. De valleie is e bitje lik het stadje Lauterbrunnen in Zwitserland mo stikken grotter ... dorachter noa Maripuso ... tussen de Sequoia reuzebomen van ein van de Star Wars films gon lopen ... Nu weere in San Francisco ... den otto gedropt en up bezoek bie een gast da'k in Thailand en tegengekommen ...
Ben terug van Yosemity Park. Hebben er in een enorme glaciervallei rondgelopen en gekampeerd en daarna een Sequoia woud bezocht ... reuzebomen waar ze een tunnel in kapten. Er eigenlijk veel te kort gebleven ... Terug in San Francisco dus. Mooie stad. Vergeleken met de andere plaatsen waar ik tot nog toe ben geweest IS het tenminste een stad. Moeilijk te zeggen wat ik LA dan wel moet noemen :-) Wel veel zichtbare armoede in SFO ... enorm veel daklozen (in tegenstelling tot LA: in de buurt waar ik daar zat gebruikten ze grote BMW's als 't ware als 'siezze' karren). Nog aan 't beslissen wat ik verder doe: ik blijf hier nog wel eventjes ('t wordt waaaaarm vandaag ... zo'n 100gF/35gC ), maar dan wordt het of Grand Canyon/Las Vegas of New Orleans of rechtstreeks oostkust ...
Las Vegas - Grand Canyon - Greyhound to New Orleans
Foto: * Grand Canyon Sunset
I moved from foggy San Francisco to hot Las Vegas (43 °C) on a Greyhound bus.
Spent one night on 'The Strip' with some gambling British. Crazy casinos.
Rented a car and visited Grand Canyon (northern rim) and Zion national park.
Back to Vegas. On another Greyhound bus via Phoenix (through the wide Nevada desert -
bless airconditioning, cacti everywhere, straight roads as far as you can
see), El Paso (along the rather small 'Rio Grande', looking out on Mexico -
very visible differences fenced by a border , stopped & checked by the famous
border patrol), Dallas (through West-Texas, hundreds of miles of oilfields,
pumps, electric poles and oil reservoirs in the middle of the desert) and
Baton Rouge (beautiful green Louisiana) to New Orleans.
It is a beautiful place - the so called French Quarters: live rock, blues &
jazz in maybe a 100 bars on Bourbon St, Oyster bars, Creol & Cajun food
restaurants, street artists, Bourbon St full of people ...
Wish I could be here for Mardi Gras :-)
Foto's: * Een AWACS-vliegtuig boven Key West. * Grand Canyon. * Pelikanen op de Keys.
French Quarters. Bourbon St. In de vooravond de ‘oudere’ jazzmuziek in de meer
classy restaurants - een combinatie: sax, drum, piano met een bombardon als bass: neat.
Wat verder had er 1 z’n ouwe moeder meegebracht die daarom nie minder gesofistikeerd
op de piano speelde :-). Een beetje later stevig blues & rock gitaarwerk getopt met
accordeon en wasborden. Op weer een andere plaats funky stuff met een vettige bass,
synth-piano en gitaar. Ook een aantal wat populairdere plaatsen waar het
publiek op het podium zelf voor het entertainment zorgde …
Op straat was het normale verkeer ondertussen al lang onmogelijk geworden:
de straten stroomden vol met fuifnummers zo-ook de balkonnetjes boven de bars.
Vanuit de hoogte op de balkonnetjes begonnen ze te bieden op (uiteraard)
vrouwenborsten (Show your tits … show your tits …), de vrouwen ook op mannenbillen.
Vele meisjes - duidelijk niet van deze stad - liepen geshockeerd door
eenmaal ze doorhadden wat de bedoeling was … een aantal lieten met of zonder dralen
het truitje of de broek zakken. Resultaat: ze werden ter beloning vanop de balkonnen
bekogeld met halssnoeren - beads waarmee ze dan op hun beurt al schreeuwend aan het
bieden gingen … Ik vroeg me al af wat al die halssnoeren in de bomen van het
Gardendistrict deden …. De mannen in de noord-oostelijke gay area moesten natuurlijk
van geen borsten weten: er stond er eentje met een bordje ‘tits: next block’.
New Orleans - Miami - Key West - NY - Boston - Montreal
Foto's: * Manhatten skyline NY. * Cupido in Metropolitan Museum NY. * Mont Tremblant, Quebec, Canada.
Na in New Orleans nog 'the Garden District' te hebben bezocht met zijn grootse
pompeuze prachtige huizen, verder gereisd naar Miami.
Downtown Miami kun je moeilijk aantrekkelijk noemen, maar Miami Beach is
omwille van z'n art-deco architectuur iets anders. Het veelgeprezen strand is
mooi omwille van de kleuren (grijswit zand dat contrasteert met het
zwembad-blauwe zeewater) maar is dringend aan een poetsbeurt toe. Vanuit Miami
door de Everglades ook een trip gemaakt naar de Keys, de keten eilandjes die
aan de zuidkant van Florida bengelt ... oa een vogelpark bezocht en in een van
de vele haventjes rondgetoerd (iedereen komt er het weekend al vissend op hun
boot doorbrengen). En dan verder, al eiland hoppend (over een reeks bruggen -
waaronder eentje van 7 mijl lang) tot in Key West zo'n 90 mijl van Cuba af.
Key West is niet alleen mooi (voor een keertje geen hoogbouw maar leuke
geschilderde houten huizen), maar ook bruisend: muziek-optredentjes en
restaurantjes. Hemingway wist wel waar ie z`n dagen kwam slijten :-)
's
Anderdaags nog wat in het stadje rondgelopen en een oud fort bezocht alvorens
in de gietende regen terug te keren naar Miami.
Vanuit Miami doorgereden naar NY. Ben er een kleine week blijven hangen. Heb er
deze keer veel meer van genoten dan tijdens mijn vorige bezoek - schitterend
weer en de sfeer was daardoor dan ook compleet anders. Ben er oa naar het
Guggenheim: gesloten dus naar het Metropolitan museum (enoooorm groot ik moet
nog eens terug ...), WTC, NY Stock Exchange (met als mieren krioelende traders
- een kleinere 'vloer' dan verwacht), Broadway (rijen aanschuivende mensen),
Times Square, Washington Square, Hoboken (New Jersey), Battery Park geweest en
er voor de rest veel rondgehangen in Central Park en in de meest uiteenlopende
buurten alvorens door te reizen naar Boston.
In Boston ben ik twee dagen gebleven: het centrum is leuk maar een beetje
overroepen - vanzodra een N-Amerikaan een oud gebouw ziet vindt hij meteen dat
zeeeer Europees :-). Heb er een stukje van het `Freedom Trail` afgestapt en
een toer gevolgd in het `State House` waar het `House of Representatives'
luidruchtig - ze moeten niet onderdoen voor de Engelsen - in zitting was. In
Harvard Yard rondgelopen: leuke campus, doet een beetje denken aan Oxford ...
Montreal. Changement de decor! En geen klein beetje. Alhoewel nog zeer
Amerikaans alles in 't Frans (heb serieus moeite om ze te verstaan - dsonc
c'est dzifficile dse les comprenzdre) en sowieso anders van sfeer. In de VS
lijken ze niet echt van terrasjes te weten en dat is in Montreal wel duidelijk
anders. Aangekomen op de avond voor de dag van 'Jean Baptiste': Johannes de
Doper is Quebec's beschermheilige en dat moet worden gevierd. 's Avonds een
luidruchtige parade door de straten (Quebec, Quebec tous ensemble: Quebec ...)
waarna nog enkele pintjes in de binnenstad ...
Zoals je al kon raden - kom ik weer wat later af naar de lage landen, maar als
j'ier toch in de buurt zit kun je 't net zo goed gaan bekijken niewaar :-)
