 |
 |
|||||||
Miljoenen zijn er door stadsdeel en overheid uitgegeven om de jongeren een prachtige ruimte in Volta te geven. Een team van medewerkers is er van 10 uur ´s ochtends tot ´s avonds werkzaam. Maar niet voor de jongeren voor wie het allemaal bedoeld was. Als je denkt zo maar activiteitencentrum Volta binnen te lopen kom je van de koude kermis thuis. "Wegwezen, we hebben geen inloop".
Een ding is volgens de Naffers Westerpark duidelijk: ze worden genaaid door de stichting die beweert hun beangen te behartigen: de direct onder het stadsdeel opererende stichting Welzijn Westerpark. Vooral de Staatslieden-Naffers voelen zich zwaar gepakt door Welzijn Westerpark. Deze stichting heeft het in hun buurt het zo heeft geregeld dat jongeren tussen de 14 en 22 jaar niet bestaan en dus helemaal nergens terecht kunnen. "Ja, eenmaal per week is er een activiteit in Volta. Als je tenminste muziek wilt maken. Met veel moeite hebben ze ons dat hok van 3 bij 4 meter gegeven, waar we op vrijdag en zaterdagavond een paar uur mogen schuilen." Bedoelde hok is voormalig winkelpandje Sammar. Daar kunnen de Naffers met weemoed terugdenken aan de tijd dat ze nog geen 14 jaar waren. Voor tieners tot 14 jaar opende Welzijn pas geleden nog een geheel nieuw tienercentrum, De Garage aan de Van Hallstraat. Een ruimte vol computers en spelen. Maar alsof men de oudere jongens er mee wil straffen, zo streng wordt de leeftijdsgrens daar gehandhaaft. Als je 14 bent kom je er niet meer in en mag je een beetje rondhangen in de portieken en de pleintjes, in afwachting tot je 18 wordt. Dan ben eindelijk oud henoeg om in de coffeeshop te worden toegelaten. Kun je wachten tot je 22 jaar bent geworden. De leeftijd om te worden toegelaten in het schuin tegenover Tienercentrum De Harage gelegen buurthuis De Waterval. Buurtbewoners ouder dan 22 jaar hebben daar een dagelijkse inloop! Toen begin jaren negentig buurthuis De Binding in de De Wittenstraat haar deuren sloot om plaats te maken voor een hotel voor daklozen, werd de verdreven jongeren een schitterend eigen centrum beloofd. De voormalige electiciteitscentrale zou worden omgebouwd tot een goed ingericht jongerencentrum. Het had het beste buurthuis van Amsterdam kunnen zijn. Maar de stichting Welszijn wilde niet dat al die jongeren zomaar binnen zouden kunnen lopen. Nadat de Binding gesloten was, presenteerde zij vol trots een slim activiteitenplan. In Volta zou geen plaats zijn waar de jeugd zomaar naar toe kon gaan. In Volta zouden de jongeren van de ene in de andere activiteit belanden. Helaas was er niemand die er op toe zag of dit allemaal wel zo zou lopen als jaar-in-jaar-uit zo veelbelovend op papier werd aangekondigd. Een van de medewerkers (die liever anoniem wil blijven) zegt dat er van dat jaarverslag weinig klopt. "Aktiviteiten die helemaal niet bezocht worden, blijken op papier hele volksstammen te hebben getrokken. Volta is een plek geworden die je kan afhuren voor een huwelijksfeestje etc. Nee, jongeren mochten er alleen maar in als er activiteiten waren. Wil je die jongeren liever niet hebben, doe dan als Volta en organiseer alleen het minimale en klop dat lekker op in de jaarverslagen. Logisch dat de Westerparkjongeren uit pure frustratie een bouwkeet in de Zeeheldenbuurt kraakte. Dat de behoefte groter was dan de daadwerkelijke ruimte ontging SWW en de stadsdeelregenten blijkbaar. De jongeren hokten gedurende een strenge winter in de keet, tot deze afbrandde. Om te voorkomen dat de keet-jongeren hun rechten op Volta zouden claimen, was de SWW er als de kippen bij om snel een geheel nieuw huiskamerprojekt te subsidiëren. De vaste groep van de keet werd ook de vaste groep van het huiskamerprojekt, Sammar genaamd. In een nogal uit de buurt waar de afgebrande keet had gestaan gelegen winkelpandje in de Staatsliedenbuurt. Na zo´n 3 jaar barste het huiskamerprojekt uit haar voegen. Ook de jongeren van het nabijgelegen van Beuningenplein wilde graag een plek hadden waar in mochten. De Staatsliedenboys werden ook de deur gewezen bij Volta en geen enkel stadsdeelfiguur reageerde op de onhoudbare situatie in Sammar. Meer dan dertig jongeren bijeen op 3 bij 4 meter in een gammel winkelpandje midden in een woonbuurt. Dat is vragen om overlast. Terwijl het goed geïsoleerd gelegen Volta, waar miljoenen ingestoken waren om het geschikt te maken voor jongeren, leeg stond hoewel volgens het eigen jaarverslag de zaal hordes bezoekers trok. Nadat Sammar-beheerder Hassan ernstig ziek was geworden, sloot SWW de tent omdat ze voor deze geweldige vrijwilliger geen vervanger wisten te vinden. Het is aan de inzet van Samir, Youssef en Abdel-Malik.te danken dat Sammar in de zomer van ´99 op vrijdag en zaterdagavond geopend is. Buiten die tijd rest de jongeren niets ander dan vanaf hun veertiende rond het speeltuinhuisje op het Van Beuningenplein of in de portieken te hangen. Het stadsdeel en de SWW hebben er schijt aan dat deze op straat geschopte tieners risico´s lopen in een straat die door de stadsdeelvoorzitter "de drugsboulevard van Europa" werd genoemd. Het gros van de jongeren in stadsdeel Westerpark is schoolgaand, student of werkend. Maar door dit belachelijke beleid van de SWW lijkt het wel of er wordt opaangestuurd van deze jongeren "rovers of jagers" te maken. Alleen stadsdeelraadslid Adil Madhat maakt zich op dit moment ernstig zorgen over de toestand. Nog in mei liet de scheidende stadsdeelvoorzitter Maarten Voster weten dat de ooit toegezegde eigen ruimte voor jongeren rond de Van Hallstraat van de baan was, want: ‘Er is ruimte genoeg in al bestaande ruimtes, zoals de Garage en Samar. Verschillende groepen kunnen hun eigen plek krijgen op verschillende dagdelen.’ Jawel, en dat zonder blikken of blozen, terwijl er een schitterend activiteitencentrum, toch echt bedoeld en zwaar gesubsidiëerd voor de Westerparkjeugd, leeg staat te wezen!
Nafferplek Samar - WestSide/naffer017 © Mohamed el-Fers & MokumTV of Amsterdam |
||||||||
